வராமல் வந்த தேவதை-36

 

அத்தியாயம்-36

 

நிகா என் மகள்...அவள் என்னுடன் தான் இருக்க வேண்டும்...” என்று விகர்த்தனன் முடிக்கும் முன்னே,  சுரபி  நோ என்று வீறிட்டு கத்த, அதைக் கேட்டு அருகில் அமர்ந்து இருந்தவர்கள் எல்லாம் இவர்களை திரும்பி பார்த்தனர்..!

அதை கண்டு கொள்ளாதவள்,

“இல்லை...அவளை உங்களிடம் கொடுக்க முடியாது..!  அவள் தான் என் உயிர்..! என் சுவாசம்... என் மூச்சு...!  என் உயிரை  பிரிந்து என்னால் இருக்க முடியாது..!  

அவளை நான் எவ்வளவு கஷ்டங்களை அனுபவித்து பெற்று எடுத்தேன் தெரியுமா? அவள்  என்னுடைய மகள்.. எனக்கு மட்டுமே சொந்தமான என் மகள்...! அவளை என்கிட்ட இருந்து யாராலும் பறித்து செல்ல முடியாது...”  என்று கத்தினாள்..!

“ஏய் சுரபி....நிகாவை பறித்துக் கொண்டு போவதாக யார் சொன்னா? “  என்று மெல்லிய குறுநகையுடன் சொல்ல,  அவளோ புரியாமல் கண்ணீரோடு அவனை பார்க்க,  

“லுக் சுரபி...! எனக்கு என் குழந்தை..  என் நிகா முக்கியம்தான்...!  அதைவிட முக்கியம் அவளின் சந்தோசம்..!  அவளின் சந்தோசத்திற்கு நான் மட்டும் போதாது...!  நீயும் அவளுடன் தான் இருக்க வேண்டும்

அதனால் இனிமேல் நீங்கள் ரெண்டு பேரும் என் பொறுப்பு..! நிகாவை நான் என் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்ல போகிறேன்..!  அவளுடன் நீயும் வரலாம்...”  என்று அவன் திட்டத்தை விளக்க,  அவளோ மீண்டும் அதிர்ந்து போனாள்..!  

அவள் எப்படி அவன் வீட்டில் போய் தங்குவது?  

ஒருவேளை குழந்தைக்கு ஆயாவாக, கவர்னெஸ் ஆக வரச் சொல்லுகிறானா? “ என்று யோசித்தவள்,

“வந்து... உங்கள் மனைவி எதுவும் சொல்ல மாட்டாங்களா?  அவர்களுக்கு  இது தெரிந்தால் என்னவாகும்? “  என்றாள் கோபத்துடன்.

“அதைப்பற்றி நீ கவலைப்பட வேண்டாம்...” என்று கடுப்புடன் ஆரம்பித்தவன், பின் என்ன நினைத்தானோ, அவளிடம் எதுவும் மறைக்க தோன்றாததால், ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்து விட்டு,

“ஷி இஸ் நோ மோர்....ஐம் சிங்கிள்...  அன்ட்  என்னை கேள்வி கேட்க இந்த உலகத்தில் யாரும் இல்லை...!  யாருக்கும் தைரியமும் இல்லை..!  அதனால் அந்த கவலையை நீ விடு

நாளைக்கே நிகா டிஸ்சார்ஜ் ஆனதும், அவளை கூட்டிக்கிட்டு நம்ம வீட்டிற்கு போகிறோம்...தட்ஸ் இட்...”  என்று முடிக்க

அவளுக்கோ கோபம் பொங்கி வந்தது...!  

“அது எப்படி எனக்கான எதிர்காலத்தை இவன் முடிவு செய்யலாம்?  இவன் சொன்ன சொல்லுக்கு நான் ஆடக்கூடாது...”  என்று என் தலையை சிலுப்பிக் கொண்டவள்,

“இல்லை...  நான் உங்களுடன் வர முடியாது...”  என்று முறைக்க,  

“ஏனோ? “  என்றான் கண்கள் இடுங்க...  

“ஹ்ம்ம்ம் நான் ஒரு பெண்... தனியாக ஒரு ஆண்  இருக்கும் வீட்டில் வந்து தங்கினால்  தப்பாகப் பேசுவார்கள்...அதனால்,  நான் உங்க கூட எல்லாம் வரமுடியாது...” என்று முறைத்தாள்..!  

“ஓஹோ... அப்ப உன் கவலை எல்லாம் யாரோ முகம் தெரியாதவர்கள் தப்பாக பேசுவார்கள் என்பது தானா?

யாரோ பேசினால் பேசிட்டு போகட்டும்... அவங்க வாய்... அவங்க காது...! ஏதோ பேசட்டும்.. ஏதோ கேட்கட்டும்... நீ ஏன் கவலைப்பட வேண்டும்?  

உனக்கு எது நல்லது எது நியாயம் என்று தோன்றுகிறதோ அதைச் செய்...”  என்று அதட்ட,  

“ஹ்ம்ம்ம் எனக்கும் பிடிக்கலை...” என்றாள் எங்கோ பார்த்தபடி...

“என்ன பிடிக்கலை...? “ விடாமல் துருவினான்..!

“இல்லை...  உரிமை இல்லாத இடத்தில் வந்து என்னால தங்க முடியாது..”  என்று மீண்டும்  மறுக்க,  

“உரிமை....?  வாட் டு யூ மீன்..? “  என்று கேள்வியாக அவளை பார்த்தவன்,  தன் ஆள்காட்டி விரலை நெற்றிப்பொட்டில் வைத்து அழுத்தி,  ஒரு கணம் யோசித்தவன்

“ஆல்ரைட்... நீ மிஸ் சுரபியாக என் வீட்டிற்கு வந்தால் தானே தப்பாகும்...அப்ப  மிஸஸ் சுரபியாக வந்து விடு...”  என்று தோளை  குலுக்க,  சுரபியோ  அதிர்ந்து போனாள்.

“வாட் யூ மீன்? கம் அகைன்..? “ என்று இப்பொழுது பெண்ணவள்  புரியாமல் கேட்க

“ஐ மீன்...  நீ என் மனைவியாக... நிகா உடன் என் வீட்டிற்கு வர வேண்டும். அது தான் சரியாக இருக்கும்.  நீதான் நிகாவிற்கு அம்மா எனும் பொழுது இன்டைரக்ட்லி யூ ஆர் மை வைஃப்.  

அதுதான் நிகாவின் எதிர்காலத்துக்கும் நல்லது.  சோ நெக்ஸ்ட் வீக் நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்.  ஜஸ்ட் ஒரு பார்மாலிட்டிக்காக.. நீ சொன்னியே சோ கால்ட் நாலுபேர் தப்பா பேசுவாங்கனு.

அந்த நாலு பேருக்காக நீ என் மனைவி பதவியை ஏற்கலாம்...  மற்றபடி பதவியை தவிர உனக்கும் எனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருக்காது.  

அதே போல நிகா  தாண்டி,  என் வாழ்க்கை என் இஷ்டப்படிதான் இருக்கும்.  அதே போல நீயும் உன் விருப்பப்படி உனக்கு பிடித்த வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொள்ளலாம்.  என்னை யாரும் கட்டுப்படுத்த முடியாது...

டேரக்ட்டா சொல்லணும்னா ஊருக்காக, பேருக்காக நீ என் மனைவி... அவ்வளவு தான்...மற்றபடி உனக்கும் எனக்கும் நத்திங்... நத்திங்.... என்ன டீல் ஓகே வா? ” என்று கட்டை விரலை உயர்த்த,  சுரபி இன்னுமே அதிர்ந்து போனாள்..!

“இவன் என்ன லூசா? வா. காபி சாப்பிடலாம் என்பதைப்போல, வா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம் என்று சாதாரணமாக சொல்கிறான்..?

அதுவும்  ஊருக்காக, பேருக்காக மனைவியாம்..? இவனுக்கெல்லாம் கல்யாணம் என்பது விளையாட்டாக போய் விட்டது..!

அதோடு நான் தான் என் வாழ்வில் திருமணமே வேண்டாம் என்று இருக்கிறேனே..! ஷ்யாம் இடத்தில் வேற யாரையும் வைத்து பார்க்க முடியாது..! என்னால் பேருக்காக, ஊருக்காக கூட இவனை கணவனாக ஏற்க முடியாது...” என்று தனக்குள்ளே உறுதி செய்து கொண்டவள்,

“இல்லை... முடியாது...  உங்கள் திட்டத்துக்கு என்னால் சம்மதிக்க முடியாது..!  அதோடு என் குழந்தையும் உங்க கிட்ட கொடுக்க முடியாது...”  என்று  பிடிவாதம் பிடித்தாள்.

அதுவரை தன் பொறுமையை இழுத்து பிடித்து அவளிடம் பேசியவன், அவன் பொறுமை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கரைய, முயன்று மீண்டும் பொறுமையாய் அவளை பார்த்தவன்   

“லுக் சுரபி... என்னை பற்றி உனக்கு நன்றாகவே தெரியும்..!  நான் எவ்வளவு பெரிய ஆள்.. என் செல்வாக்கு என்ன என்று உனக்கே தெரியும்...!  

நீ நிகாவை என்னிடம் கொடுக்க முடியாது என்று லீகலாக போனாலும், சட்டத்தின் அத்தனை ஓட்டைகளும் எனக்கு தெரியும்

என்னிடம் இருக்கும் பணபலத்தையும் ஆள் பலத்தையும், என் பவரையும் வைத்து ஒரே வாரத்தில் நிகாவை என்னிடம் கொண்டு வந்து விடுவேன்...” என்றான் இறுகிய முகத்துடன்..!

“என்ன மிரட்டலா? “ என்றாள் அவளும் இறுகிய முகத்துடன்..!  அவள் உள்ளே இப்பொழுது பயம் சூழ்ந்து கொண்டது..!

அவன் சொல்வதெல்லாம் சரிதானே..! அவனிடம் பணபலம் ஆள் பலம், பவர் எல்லாம் இருக்கு.... அவளிடம்..? சுந்தரி....மட்டும்தான்..! அவராலயும் அவனை எதிர்த்து எண்ண செய்ய முடியும்? “ உள்ளுக்குள் பலவற்றையும் எண்ணிக்கொண்டிருந்தாள்..!

அவளின் முகத்தை பார்த்துவிட்டு மீண்டும் அவனே தொடர்ந்தான்..!   

“ஆனால் எனக்கு அது பிடிக்கவில்லை...அப்படி உன்னை எதிர்த்து, உன்னை ஜெயித்து நிகாவை என்னிடம் கொண்டு வர எனக்கு பிடிக்கவில்லை..! ஏனென்றால் ஜெயித்து பிடுங்க இது ஒன்றும் பிசினஸ் டீல் இல்லை..!

வாழ்க்கை..! நிகாவின் வாழ்க்கை..! அவளின் எதிர்காலம்..!

அது பணம் சம்பந்தபட்டது அல்ல.. மனம் சம்பந்தபட்டது..! எனக்கு அவள் என்னிடம் வந்தாலும் அவளின் சந்தோஷம் எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப முக்கியம்..!

அவள் இப்பொழுது எப்படி சந்தோஷமாக இருக்கிறாளோ, அதே மாதிரி என்னிடம் வந்தாலும் அவள் சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும்..!  

அதுக்கு அம்மாவாக அவளுக்கு நீயும் வேண்டும்..!  அதனால்தான் உன்னிடம் கெஞ்சி கொண்டிருக்கிறேன்...”  என்று பொறுமையாக விளக்க முயல,  

“ஆஹான்... இதுதான்  கெஞ்சறதா?  கழுத்தில் கத்தியை வைக்காத குறையாக என்னமா  என்னை மிரட்டறிங்க...”  என்று கழுத்தை நொடித்தவாறு நக்கலாக உதட்டை சுளிக்க,

அவளின் செயலில் தன்னை மறந்து சிரிப்பு வந்தது..! அவன் இதழ்களில் மலர்ந்தது அழகான புன்னகை...!

“முன்ன பின்ன யாரிடமும் கெஞ்சியிராதவன் மா.. முதன் முதலாக ட்ரை பண்றேன்..! அதுதான் சரியா வரலை போல.. எப்படி கெஞ்சனும்னு கொஞ்சம் சொல்லித்தான்  கொடேன்...” என்று குறும்பாக புன்னகைக்க, அவள் மனம் அவளையும் மீறி ஒரு கணம் கட்டுண்டு போனது..!

அவன் பக்கமாக சாய இருந்த தன் மனதை பிடித்து இழுத்து வைத்துக் கொண்டவள், வரவழைத்த மிடுக்குடன்,

“என்ன தேவைக்கு? உங்களுக்கு நான் ஏன் சொல்லித்தரணும்?  

நான் என் பிள்ளையை நானே வளர்த்துக்கொள்வேன்...எனக்கு  யார் துணையும்  தேவையில்லை...”  என்று மீண்டும் ஆரம்பித்த இடத்திற்கே வந்து நின்றாள் சுரபி..!

அவ்வளவுதான்..!

சில நொடி முன்னே அவளிடம் குறும்பாக பேசி   சிரித்தவன்...நொடியில் கடுவன் பூனை போல மாறிப்போனான்..!

கை முஷ்டியை இறுக்கியவன்,

“இடியட்...ஸ்டுப்பிட் மாதிரி உளறாத சுரபி...  கொஞ்சமாவது உனக்கு அறிவு இருக்கா? நீ பாட்டுக்கு செல்பிஸ்ஸா, உனக்கு ஒரு துணை வேண்டும் என்பதற்காக,  ஒரு குழந்தையை பெற்றுக்கொண்டாய்..!

உன்னை பற்றி மட்டும்தானே யோசித்தாய்..! அந்த குழந்தையை பற்றி கொஞ்சமாச்சும் யோசித்துப் பார்த்தாயா?  அவளுக்கு அம்மா மட்டும் இருந்தால் போதுமா?  அப்பாவும் அவரின் அன்பும் வேண்டாமா?  

மற்ற பிள்ளைகள் அம்மா அப்பா என்று உடன் இருக்கும்பொழுது,  நிகா மட்டும் அப்பா இல்லாமல் இருந்தால்,  அவளுக்கு அது எவ்வளவு ஏக்கமாக இருக்கும் என்று புரிகிறதா?  

இப்பொழுது இருக்கும் நவீன வசதிகளை வைத்து ஒரு குழந்தையை உருவாக்கி விடலாம் என்பதற்காக,  இந்த மாதிரி அவள் பக்கம் யோசிக்காமல்,  முட்டாள்தனமாக செய்து வைத்திருக்கிறாய்

அவளுடைய எதிர்காலம் என்னாவது? அப்பா யார் என்ற கேள்வி கடைசி வரை அவளை தொடரும்.. அதுதான் உனக்கு ஆசையா?  

இதுதான் நீ உன் மகள் மீது வைத்திருக்கும் பாசமா? அவளின் எதிர்காலத்தைப் பற்றி கொஞ்சமாச்சும் யோசித்து பார்த்தாயா? “ என்று அடிக்குரலில் சீறினான் விகர்த்தனன்..!

அப்பொழுதுதான் சுரபிக்கு அவள் செய்த தவறு புரிந்தது..!  

அவன்  சொல்வது எல்லாம் முழுக்க முழுக்க உண்மை தான்..!  

தன் மகள்  வந்த பிறகு அவளின் வாழ்வு வசந்தமாகி போனது தான்..!  அத்தனை மகிழ்ச்சியை கொண்டு வந்தாள் தான்..!

அவளின் பொக்கை வாய் சிரிப்பும், அம்மா என்ற அழைப்பும் , அவள் எடுத்து வைத்த தளிர் நடை என ஒவ்வொரு கணமும் சுரபிக்கு இன்பம்..இன்பம்... இன்பம் மட்டும்தான்..!

ஆனால் அவள் தன் மகளுக்கு கொடுத்தது என்ன?

அள்ள அள்ளக்குறையாத தாய் அன்பு..!

யெஸ்.. வெறும் தாய் அன்பு மட்டும் தானே..!  தந்தை அன்பு..? பாசம்..? அரவணைப்பு?  அதை என்னால் கொடுத்துவிட முடியுமா?  அதற்காகத்தான் புள்ளை அவ்வளவு ஏங்கியிருந்தாள்.

விகர்த்தனனை தந்தையாய் கண்டதும் அப்படி கட்டிக்கொண்டாளே..!

அப்படி என்றால் நான் செய்தது தவறா?  சுயநலமா? “  என்று தனக்குத்தானே கேட்டுக் கொள்ள,  

ஆமாம் என்றுதான்  பதில் கிடைத்தது..!

அவள் செய்தது சுயநலம்தான் என்று அவள் மனம் அடித்து சொல்லியது..!  

தலையின் இருபக்கமும் ஆள்காட்டி விரலை வைத்து அழுத்தி கொண்டவள்.. அப்படியே தலையை குனிந்து கொள்ள,  அவளை பார்க்கவும் பாவமாக இருந்தது விகர்த்தனனுக்கு..!

சிறுபிள்ளையாய்...எதிர்காலத்தை பற்றி யோசிக்காமல்,  விளையாட்டுத் தனமாக இதில் இறங்கி விட்டாள்..!  

குந்திதேவி போல.!  

திருமணமாகாமல், பருவ வயதில், துர்வாச முனிவர் கொடுத்த வரத்தை பரிசோதிக்கும் ஆர்வத்தில், அதன் விளைவை அறியாமல்,  குந்திதேவி சூரிய தேவனை வேண்டி தனக்கு குழந்தை வேண்டும் என்று கேட்டு வைக்க, அந்த சூரியபகவானும் குந்திதேவி கேட்டதை போல குழந்தையை அளித்தார்..!

அவரே அந்த குழந்தைக்கு தந்தையுமானார்..!  

குந்திதேவி திருமணம் ஆகும் முன்னே, கன்னித்தாயாக அந்த குழந்தையை பெற்றெடுத்தாள்..! குந்திதேவிக்கும், சூரியதேவனுக்கும் பிறந்த அந்த குழந்தையின் பெயர்தான் கர்ணன்..!

தன் மகளுக்கு பெயர் வைக்கும்பொழுது, சுரபிக்கு இந்த கதைதான் நியாபகம் வந்தது..!

கன்னித்தாயின் வயிற்றில் பிறந்த கர்ணனை போன்று, கன்னித்தாயான தன் வயிற்றில் பிறந்த மகளுக்கு கர்ணிகா என்று பெயர் வைத்திருந்தாள்,,!

இப்பொழுது சுரபிக்கும் அது நினைவு வர, ஒரு நொடி தூக்கிவாரிப்போட்டது பெண்ணுக்கு..!

விகர்த்தனன் என்றால் சூரியன் என்றுதானே அர்த்தம்..!

அவனின் உயிரணுக்களில் ஜனித்தவள்...அவள் மகள்...கர்ணிகா..!

தன் மகள் அவனிடம் ஒட்டிக்கொண்டபொழுதே...அவள் அவன் ஜாடையாக...அவனின் மேனரிசத்தை அவளும் பின்பற்றும்பொழுதே ஏன் என்று இன்னும் கொஞ்சம் தீவிரமாக யோசித்திருக்க வேண்டுமோ?

அதோடு அவன் பெயரின் அர்த்தத்தை ஆராய்ந்திருந்தால் ஒருவேளை ஆரம்பத்திலயே தன் மகள் அவனை சுற்றி வருவதற்கான க்ளு கிடைத்திருக்குமோ?

அப்படி தெரிந்திருந்தால், தன் மகளை தூக்கிக்  கொண்டு கண்காணாத இடத்திற்கு சென்று இருப்பாள்..!

விகர்த்தனன் பார்வையில் தன் மகளை பட விட்டிருக்க மாட்டாள்..! இப்படி ஒரு இக்கட்டான நிலையும் அவளுக்கு வந்திருக்காது..!

“ப்ச்.... இனிமேல் சிந்தித்தோ,  வருத்தப்பட்டோ என்னவாகப் போகிறது? அப்படியே நான் கண்காணாத இடத்திற்கு சென்றிருந்தால், அம்மு கண்டிப்பாக தந்தை பாசத்திற்கு ஏங்கித்தான் போயிருப்பாள்..!

என்னைப்போலவே அவளும் அப்பா பாசத்தை...நேசத்தை…அரவணைப்பை அறியாமலயே போயிருப்பாள்..!

இப்பொழுது எப்படியோ என் மகள் சந்தோஷமாக இருக்கிறாள்...! ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமாக இருக்கிறாள்..!

என்னிடம் மட்டுமாய் இருந்ததை விட  ரொம்பவும் சந்தோஷமாக இருக்கிறாள்..!

அவளின் இந்த சந்தோஷம் நீடிக்க வேண்டும் என்றால், கண்டிப்பாக நிகாவிற்கு அப்பா வேண்டும்..”  என்று இப்பொழுது தெளிவாக உரைத்தது சுரபிக்கு..!  

“ஹ்ம்ம்ம் அப்படி அவளுக்கு அப்பா  வேண்டுமென்றால் அவன் சொல்லும் கண்டிஷனுக்கு நான் ஒத்துப்போக வேண்டும்..!  

ஆனால் மற்ற கண்டிஷன் ஆக இருந்தால் பரவாயில்லை..!  மனைவியாக வரச்சொல்கிறானே..? அது எப்படி? “ என்று  யோசித்தவள், மெல்ல தலையை நிமிர்ந்து அவனை பார்த்தவள்,  

“நான் வேண்டுமென்றால் நிகாவுக்கு கவர்னெஸ் ஆக  உங்கள் வீட்டிற்கு வருகிறேன்...”  என்க, அதுவரை அவளின் பதிலுக்காக காத்திருந்தவன், இப்பொழுது  அவளை முறைத்துப் பார்த்தான்..!

“கொஞ்சமாவது புத்திசாலித்தனமாக யோசிக்க மாட்டியா? “  சுள்ளென்று எரிந்து விழுந்தான்..!

“அப்படி என்ன முட்டாள்தனமாக சொல்லிட்டேனாம்? “ திருப்பி முறைத்தாள் பெண்ணவளும்.   

“ஹ்ம்ம்ம் நீ கவர்னெஸ் ஆக வந்தால், நிகா  உன்னை அம்மா என்றும்,  என்னை அவள்  அப்பா என்று அழைத்தால், நீ சொல்லுவியே சோ கால்ட் அந்த நாலுபேர்..!

அந்த நாலு பேர்  நல்லவிதமாகவா பேசிக் கொள்வார்கள்? அது சரியாகவும் தான் இருக்குமா? “  என்று மீண்டும் நக்கலுடன் லேசாக சிரித்தபடி சொல்ல,  அவள் முன்பு  சொன்னதை வைத்தே அவளை அவன்  மடக்குவது புரிந்தது..!  

“ஹ்ம்ம்ம் நல்லாவே பேசறான்..! இப்படி பேசத் தெரியவில்லை என்றால்...  எதிராளியை பேசியே மடக்க தெரியவில்லை என்றால்...  அவன்  எப்படி சக்சஸ்ஃபுல் பிசினஸ்மேன் ஆகியிருப்பான்..? “  தனக்குள் எண்ணிக் கொண்டவள்,

“இப்ப என்னதான் செய்யணும்றிங்க...? ”  கலைத்துபோய் அவனிடமே வழியை கேட்க,

“ஆல்ரைட்... நிகாவுக்கு அம்மாவும் வேண்டும்.. அப்பாவும் வேண்டும் என்பதால், நம்ம பிரச்சனைக்கு இரண்டு வழிதான் இருக்கு... 

ஒன்று நீ என் மனைவியாக என் வீட்டிற்கு வருவது....” என்று நிறுத்த,

“இன்னொரு வழி என்னது? “ என்று சுரபி ஆர்வமாக கேட்க,

“ஆஹான்... அடுத்த ஆப்சனுக்கு அவ்வளவு ஆர்வமா? பேருக்காக என் பொண்டாட்டியா வருவது அவ்வளவு கஷ்டமான வேலையா என்ன ? “ என்று நக்கலாக கேட்க,

“ஆமாம்… அப்படித்தான்... நான் யாருக்கும் பொண்டாட்டியாக போக புடிக்காமத்தானே இந்த விஷ பரிட்சையில் இறங்கி, இப்ப உங்ககிட்ட மாட்டிகிட்டு முழிச்சுகிட்டு இருக்கேன்..!

எந்த கல்யாணத்துக்கு பயந்து, கல்யாணம் பண்ணிக்காம, நேரடியாக புள்ளைய பெத்துகிட்டனோ, இப்ப அந்த புள்ளைக்காக கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு சொன்னா எப்படி..? என்னால முடியாது..!

வளவளனு பேசாம அடுத்த வழி என்னனு  சொல்லுங்க? “ பொரிந்தாள் பெண் மீண்டும்.

“ஹ்ம்ம்ம் அடுத்த வழி என்னன்னா....? “ என்று சொல்லாமல் பாதியில் நிறுத்தி, அவளை கொஞ்சம் டென்ஷன் படுத்தியவன்,

“முதல் ஆப்சனை சூஸ் பண்றதுதான் செகண்ட் ஆப்சன்...” என்று அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் சீரியஸாக சொல்ல, அவளோ முதலில் புரியாமல் முழித்தவள், பின் புரிந்து விடவும், அவனைப்போலவே  கை முஷ்டியை  இறுக்கி, பல்லை நறநறத்து அவனை முறைத்து வைத்தாள்..!

அவனோ அவளின் முறைப்பை சட்டை செய்யாமல் மென்னகை புரிந்தவன் பின்  ஏதோ நியாபகம் வந்தவனாக, 

“ஆமா...  உனக்கு இந்த ஐடியா எப்படி வந்தது? “   என்றான் அவளை கேள்வியாக பார்த்தவாறு.  

“எந்த ஐடியா ? “ என்று அவளும் கேள்வியாக அவனைப் பார்க்க,  

“அதுதான் கல்யாணம் பண்ணிக்காம குழந்தை பெத்துக்கிறது...  இந்த செயற்கை முறை கருத்தரிப்பு பற்றி உனக்கு எப்படி ஐடியா வந்தது? “  என்று ஆராய்ச்சியோடு அவளை கேட்க,  அவளும் தான் படித்த அந்த செய்தியை சொன்னாள்.  

எழுவது வயதை தாண்டிய அந்த தம்பதியர்கள் செயற்கை முறை கருத்தரிப்பு மூலமாக குழந்தை பெற்றுக் கொண்டதை சொல்லி, இது எவ்வளவு பெரிய சாதனை தெரியுமா?  என்று சிலாகித்து சொல்ல,  அவனோ முகம் இறுக,  கை முஷ்டியை இறுக்கினான்,!  

“இடியட்...இது வேணா மருத்துவத் துறையில், செயற்கை முறை கருத்தரிப்பில்  பெரிய சாதனையாக இருக்கலாம்..!  

ஆனால் கொஞ்சமாவது அந்த குழந்தையின் எதிர்காலத்தை யோசித்துப் பார்த்தாயா? இன்னும்  எத்தனை வருடங்கள் அந்த தம்பதியர் அந்தக் குழந்தை  உடன் இருந்திட முடியும்?  

அந்தக் குழந்தை நாளை சமுதாயத்தில் சந்திக்கப்போகும் பிரச்சனைகளை பற்றி யோசித்துப் பார்த்தாயா?  

பள்ளியில் தன்னுடன் பயிலும் மாணவர்களின் பெற்றோர்கள் உடன் தன் பெற்றோரை ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால்,  அந்த குழந்தையின் மனம் என்ன பாடுபடும்?

தாத்தா பாட்டி... அதுவும் கொள்ளு தாத்தா பாட்டி வயதில் இருப்பவர்கள் தான் அந்த குழந்தையின் பெற்றோர் என்று வந்தால் மற்றவர்கள் அந்த குழந்தையை கிண்டல் கேலி செய்யமாட்டார்களா?

மற்றவர்கள் முன்னால் அவர்களை தன் பெற்றோர் என்று அறிமுகபடுத்த அந்த குழந்தை எவ்வளவு சங்கடப்படும்..!

இதெல்லாம் கூட பரவாயில்லை..!  அவர்களுக்கு ஏதாவது ஆகிவிட்டால்,  அந்த குழந்தையின் நிலை?  

தந்தை மற்றும் தாயின் பாசம், அன்பு  இல்லாமல் தனியாக, அனாதையாகத்தான் வளர வேண்டும்..!  

அதற்கு கஷ்டப்பட்டு ஏன் அந்த குழந்தையை உருவாக்க வேண்டும்?  அதற்கு ஏன் இவ்வளவு கஷ்டத்தை கொடுக்க வேண்டும்?  

அதே முட்டாள்தனத்தைத்தான் நீயும்  செய்திருக்கிறாய்..!  

ஒரு நொடி கூட நீ  நிகாவை பற்றி யோசிக்கவில்லை..! “  என்று அவளை குற்றவாளிக் கூண்டில் நிற்க வைத்து கன்னாபின்னாவென்று திட்டி தீர்த்தான் விகர்த்தனன்..!

அவன்  சொல்வதிலும் உண்மை இருப்பதால்,  அவனிடம் எதிர்த்து எதுவும் பேசாமல் தலையை குனிந்து கொண்டாள் சுரபி..!

சற்றுநேரம் அவளைத் திட்டித் தீர்த்தவன்,  

“எப்படியோ  என் பொண்ணோட நல்ல நேரம்... அவள் என் கண்ணில் பட்டு விட்டாள்..!  என் குழந்தை  இனி தகப்பன் இல்லாத குழந்தையாக என்னால் விட முடியாது..!  

நான் சொன்ன மாதிரி...  நான் சொன்னதற்கு நீ ஒத்துக் கொண்டுதான் ஆக வேண்டும்..தட்ஸ் இட்....”  

என்று தன் தோளை குலுக்கியவன் அவ்வளவுதான் முடிந்தது என்ற விதமாய், பேரர் கொண்டு வந்து  தனக்காக வைக்கப்பட்டிருந்த  ஆறிப்போன காபியை அணு அணுவாக ரசித்து குடித்தான்..!  

சுரபிக்கோ என்ன செய்வதென்று புரியவில்லை..! அவன் சொல்வது சரியாக இருந்தாலும் அவளால் அதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை..! அவன் மீது புசுபுசுவென்று கோபம் பற்றிக் கொண்டு வந்தது..!  

அதன் பிறகு அவள்  எவ்வளவோ  அவனிடம் வாதம் செய்தாள்..! ஏதேதோ காரணத்தை சொல்லி பார்த்தாள்..!  

ஆனால் அவள்  போட்ட பாலை  எல்லாம் அழகாக சிக்ஸராக மாற்றினான் விகர்த்தனன்..!

அவனிடமிருந்த ஒரே ஒரு துருப்புசீட்டு... அவனின் ஜோக்கர்.. அவனின் ராணி... அவனின் மந்திரம் .. க ர் ணி கா...  அவளின் எதிர்காலம்..!  

அதை  முன் வைத்து சுரபியை அவன் கார்னர் செய்ய,  சுரபிக்கோ என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.!  

எத்தனையோ போராடினாலும் தன் மகளின் எதிர்காலம் என்பதை கருத்தில் கொண்டு அவனை எதிர்க்க முடியவில்லை

எந்த பக்கமாக மோதினாலும் அவன்தான் ஜெயிப்பான் என்று புரிந்து விட, அடுத்து  எந்த பக்கமும் நகர முடியாமல் செக் மேட் வைக்கப்பட்ட ராஜாவை போல தவித்தவள்...  வேறு வழியில்லாமல் அவன்  திட்டத்திற்கு தலையை ஆட்டி வைத்தாள் சுரபி..!  

அது கூட அவனேதான்  அவள் தலையை பிடித்து ஆட்ட வைத்தான்..!

அவ்வளவுதான்..!

அவளின் சம்மதம் கிடைத்ததும்,  கடகடவென்று திட்டமிட்டு அடுத்த வாரத்திலேயே சிம்பிளாக,  முக்கியமானவர்களை மட்டும் அழைத்து,  சடங்குகளை சுருக்கி,  மிக எளிதாக, கர்னாடகாவில் உள்ள புகழ்பெற்ற ஸ்தலங்களில் ஒன்றான, தர்மஸ்தலத்தில் வைத்து திருமணத்தை முடித்து விட்டான்..!  

இப்போது அவன் மனைவியாக அவளும் இங்கே வந்து விட்டாள்..!  அதை நினைத்து பார்த்தவளுக்கு ஆயாசமாக இருந்தது..!

எப்படியோ இந்த வாழ்க்கைக்கும் பழகிக்கலாம் என்று முயல, இப்பொழுதுதான் அவள் செய்து வைத்த காரியத்தின் வீரியம் எந்த அளவு தன் கணவனை தாக்குகிறது என்று மண்டையில் உரைத்தது..!

“இன்று அத்தனை பேர் முன்னாலும் அவன் தலைகுனியும்படி ஆயிற்றே..! தலைகுனியாமல் சிரித்து சமாளித்து வைத்தான் என்றாலும் உள்ளுக்குள் எவ்வளவு வேதனை பட்டிருப்பான்..!

எல்லாம் என்னால் தான்..! என் முட்டாள் தனத்தால் தான்..! இனியாவது அவனுக்கு எந்த கஷ்டத்தையும் கொடுக்காமல், அவனை நல்ல படியாக பார்த்துக்கணும்...”  என்று தனக்குள்ளே தீர்மானித்துக் கொண்டாள் சுரபி..!

அவளின் தீர்மானம்...உறுதி நிலைத்து நிற்குமா? இல்லை.. இன்னுமாய் அவனை காயபடுத்த போகிறாளா? பார்க்கலாம்..!