கனவே கை சேர வா-8

 

அத்தியாயம்-8

அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் மாப்பிள்ளை வீட்டினர் வந்து விட்டனர்..!

மாப்பிள்ளை,  அவனுடைய அப்பா அம்மா என்று  ஒரு காரிலும்,  மாப்பிள்ளை பக்கத்து நெருங்கிய உறவினர்கள் என்று இன்னொரு காரிலும்  வந்திறங்க,  வீட்டு மருமகனாய் ராசய்யா முன்னால் வந்து இரு கரம் கூப்பி அவர்களை வரவேற்றான்..!  

பொற்கொடிக்கும் மலர்க்கொடியை பொண்ணு பார்க்க வருவதாக    தகவல் சொல்லி இருக்க,  அவளோ பிள்ளைகளுக்கு பள்ளிக்கூடம் இருப்பதாக சொல்லி வர முடியாது என்று விட்டாள்.

அவளுக்கு தெரியும்..! எப்படியும் தங்கச்சி கல்யாணம் என்று வரும்பொழுது பெண் வீட்டில் இருந்து  கல்யாண செலவை பாதியாவது செய்ய வேண்டும்

தன் அப்பா இருக்கும் நிலையில் கல்யாணத்தை நடத்த எல்லாம் காசு இருக்காது...கண்டிப்பாக தன்னிடம் இருந்து கொஞ்சமாச்சும் காசை  எதிர்பார்ப்பார்கள்   என்று தெரிந்து கொண்டேதான் நைசாக கழன்டு கொண்டாள்.  

கார் சத்தம் கேட்டதும், இப்பொழுது சிலம்பாயி தணிகாசலம் இருவரும் வாசலுக்கு வந்து வரவேற்க,  அனைவரும் இன்முகத்தோடு உள்ளே வந்தனர்..!  

வந்திருந்த பெண்கள் அங்கு கூடத்தில்  விரிக்கப்பட்டிருந்த பவானி ஜமுக்காளத்தில் அமர்ந்தனர்..!

ஆண்கள் அமர என்று ராசய்யா ஏற்கனவே ப்ளாஸ்டிக் சேர்களை கொண்டு வந்து போட்டிருக்க, அதில் அமர்ந்தனர்..!  

அதன்பின் ஏதேதோ பேச்சுக்கள் சலசலத்து கொண்டிருந்தது..!

பக்கத்து அறையில் தன் தங்கச்சியை அலங்கரித்துக் கொண்டிருந்த பூங்கொடியும்,  ஒரு நொடி தன் அலங்காரத்தை நிறுத்தி விட்டு,  ஓடி வந்து ஜன்னல் வழியாக மாப்பிள்ளையை பார்த்தவளுக்கு  திருப்தி ஆகிப்போனது.  

தன் தங்கையிடம் ஓடியவள்,  

“மலரு..! மாப்பிள்ளை பார்க்க ஜம்முனு இருக்கார்டி..!  அதுவும் குறிப்பா உன் மாமா மாதிரி கருப்பா இல்லாம, நல்ல கலரா இருக்கார் டி...!  

அப்படினா நீ ரொம்ப அதிர்ஷ்டக்காரி..!  உனக்கு பொறக்கப் போற புள்ளைங்க எல்லாம் வெள்ளை வெளேர்னு லட்டு லட்டா பொறக்கப் போகுது...”  என்று சிரித்தபடி பூங்கொடி சொல்ல,  மலர்க்கொடி க்கு ஏனோ அந்த பேச்சு பிடிக்கவில்லை

மதியை தவிர வேற யாரையும் அவளால் நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியவில்லை..!

அப்படியிருக்க, யாரோ ஒருவனுக்கு புள்ளையை பெத்து போடுவதா என்று மனம் சுணங்க, அவள் கோபம் இப்பொழுது தன் மாமனிடம் திரும்பியது..!

“சே...இந்த மாமாவிடம் அவ்வளவு தூரம் எடுத்து சொல்லியும் எப்படி என் மனதை புரிஞ்சுக்காம இப்படி ஒரு ஏற்பாட்டை பண்ணி வச்சிருக்கார்..!  இப்ப நான் எப்படி இந்த மாப்பிள்ளையை மறுப்பது? “  என்று அவசரமாக யோசிக்க

அப்பொழுது அழகான மயில் கழுத்து கலரில், மெல்லிய இளஞ்சிவப்பு பார்டர் வைத்த மைசூர் சில்க் புடவையை  கட்டி,  அவளின்  நீண்ட கூந்தலை தளர பின்னி, அதில் நெருக்கமாக கட்டிய மல்லிகை சரத்தை எட்டாக மடித்து மலரின் தலையில் வைத்தவள் ஹேர் பின்னால் வேண்டுமென்றே நறுக்கென்று தன் தங்கையின் மண்டையில் குத்தினாள் பூங்கொடி..!  

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆ வலிக்குதுக்கா...எதுக்கு இப்படி வேகமா குத்தற? “  என்று திரும்பி தன் அக்காவை முறைக்க, பெரியவளும் தன் தங்கையை பார்த்து முறைத்தவள்  

“பின்ன என்னடி?  என் புருஷன் தேடி அலைஞ்சு நம்ம குடும்பத்துக்கு ஏத்த,  நல்ல மாப்பிள்ளையா கொண்டு  வந்திருக்காரு..!  உனக்கு ஏன் அவரை பிடிக்கல? “  என்று  முறைத்தபடி கேட்க, அதைக்கேட்டு  திடுக்கிட்டு போனாள் மலர்.  

அவளுடைய காதல் விஷயம் இன்னும் யாருக்கும் தெரியாது..!  

தன் மாமனிடம் மட்டும்தான் சொல்லியிருந்தாள்..!  தன் சொந்த விஷயத்தை அவர் யாரிடமும் சொல்லியிருக்க மாட்டார் என்று உறுதியாக நம்ப,  இப்பொழுது தனக்கு இந்த மாப்பிள்ளையை பிடிக்கவில்லை என்பது தன் அக்காவுக்கு எப்படி தெரியும் என்று அவசரமாக யோசித்தவள்

“ஆங்... என்னக்கா சொல்ற..? “ என்று யோசனையாக பார்க்க,

“ஹ்ம்ம்ம்ம் சொல்றேன்.. சுரக்காய்க்கு உப்பு இல்லைனு...! உனக்கு ஏன்டி இந்த மாப்பிள்ளையை புடிக்கல..” என்று மீண்டும் தன் தங்கையை முறைத்தபடி கேட்க, அதற்குள் சுதாரித்துக்கொண்ட மலர்,

“எனக்கு மாப்பிள்ளையை புடிக்கலைனு உனக்கு எப்படி தெரியும்? “  என்று கேள்வியாக பார்க்க,  

“அதுதான் உன் மூஞ்சியே காட்டி கொடுக்குதே.. ! நானும் உன் நிலையை கடந்து வந்தவ தான் டி..!  எனக்கு தெரியாதா?  உன் முகத்துல தான் உன்னை பொண்ணு பார்க்க வர்ற சந்தோஷம் கொஞ்சமும் இல்லையே..!  

இதிலிருந்தே தெரியல..!  உனக்கு இந்த கல்யாணத்துல இஷ்டம் இல்லனு..!  ஆமா... கல்யாணத்துல இஷ்டம் இல்லயா? இல்லை இந்த மாப்பிள்ளைய புடிக்கலையா? “  என்று தன் தங்கையை ஊடுறுவி பார்த்தவாறு கேட்க, மலரும் பதில் எதுவும் சொல்லாமல் தலையை குனிந்து கொண்டாள்..!  

அதே நேரம் அறை  வாயிலுக்கு வந்த ராசய்யா,

“பூங்கொடி...  மலரை கூட்டிட்டு வாம்மா...”  என்று  சொல்ல,  அதற்கு மேல் தாமதிக்காமல் பூங்கொடியும் மலரை வெளியில் அழைத்து வந்தாள்..!  

நடை தடுமாறியது பெண்ணுக்கு..!  கால்கள் அசைய மறுத்தன..!

ஆனால் தன் தங்கையின் தயக்கத்தை கண்டு கொண்ட பெரியவள்,  அவளின் கையைப் பற்றி கிட்டத்தட்ட தரதரவென்று இழுக்காத குறையாக இழுத்து செல்ல,  வேறு வழியில்லாமல் அவளுடன் நடந்தாள் மலர்.

அதேநேரம் சிலம்பாயி காபி டம்ளர் இருந்த தட்டை கொண்டுவந்து கொடுக்க,  மலரின்  கரமோ நடுங்கியது..!  

அதே நேரம் அவளிடம் தன் காதலை சொல்லிவிட்டு, அவளின் பதிலுக்காக ஆவலுடன் காத்திருந்த மதியழகன் முகம் கண் முன்னே வந்தது..!

*****

மலர்,  சென்னை  அண்ணா யுனிவர்சிட்டியில் இன்ஜினியரிங் முதலாமாண்டு சேர்ந்த பொழுது அவளுக்கு தோழியாக அறிமுகமானாள் மதிவதனி..!  

அவளும் முசிறிக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் ஒரு கிராமத்தை சேர்ந்தவள் தான்..!  

முதலாம் ஆண்டு முதல் வகுப்புக்காக வகுப்பறையில் ஒவ்வொருவரும் தங்கள் பெயர் மற்றும்  ஊர் பெயரை சொல்லி அறிமுகப்படுத்திக்கொள்ள,  அப்பொழுதுதான் முசிறி என்ற பெயரைக் கேட்டதும் மலருக்கு மகிழ்ச்சியாகிப் போனது..!  

வகுப்பு இடைவேளையில் அவளாகவே தேடிச்சென்று மதிவதனியிடம்  பேச,  அவளும் மலரைப் போலவே பக்கத்து ஊர் என்றதும் ஆர்வமாகி போனாள்.  

அதன் பிறகு இருவரும் ஹாஸ்டலில் ஒரே அறையில்  தங்கிக்கொள்ள, அதன்பின்  நெருங்கிய தோழிகள் ஆகினர்..!  

அந்த வருட கடைசியில் மதிவதனி மலரை தன் ஊர் கிராமத்து திருவிழாவிற்கு அழைத்துச் சென்றாள்..!  அப்பொழுதுதான் அவளின் அண்ணன் மதியழகனை  சந்தித்தாள் மலர்.

மதியழகன் அப்பொழுது கோயம்புத்தூரில் உள்ள Tamil Nadu Agricultural University ல்  பி.எஸ்.சி அக்ரி கடைசி வருடம் படித்துக் கொண்டிருந்தான்..!  

அவனுமே திருவிழாவிற்காக ஊருக்கு வந்திருக்க,  தன் தங்கையின் தோழியாக வந்த மலரை கண்ட அந்த நொடியே அவன் மனதில் நுழைந்துவிட்டாள்..!  

அவளின் ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாத, எளிமையான அழகும்,  தன்மையாக பழகும் குணமும்,  அதையும் தாண்டி ஏதோ ஒன்று அவனை ஈர்க்க, அவனையும் அறியாமல் அவன் விழிகள் மலரை தொடர்ந்தன..!

அவனின் பார்வையை கண்டு கொண்ட  பெண்ணுக்கு லேசான சிறு தடுமாற்றம்..! உள்ளுக்குள் பெரும் படபடப்பு..!

அவள் ஒன்றும் ஆண்களை பார்த்திராதவள் அல்ல... அவள் வகுப்பிலயும் நிறைய ஆண்களை பார்த்திருக்கிறாள்..! கல்லூரியிலும் எத்தனையோ சீனியர் மாணவர்களுடன் பழகி இருக்கிறாள்..!

அவர்களிடம் தோன்றாத ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு மதியழகனை கண்டதும் தோன்றியது..!

ஏனோ மதியழகனின் அந்த காந்த பார்வை அவளை என்னென்னவோ செய்தது.!

வயதிற்கே  உரிய அந்த ஹார்மோன் அதிகமாக சுரந்து வைத்தது..!

ஒரு கட்டத்தில் அனிச்சையாய் இருவர் பார்வையும் சந்தித்துக் கொள்ள,  அந்த முதல் நேர் பார்வையிலேயே இருவரின் இதயங்கள் இடம் மாறி போனது..!  

ஆனாலும் அவளை கல்லூரியில் சேர்க்கும் பொழுது அவள் மாமன் அவளுக்கு அறிவுரை சொல்லிவிட்டுத்தான் அவளை விட்டு சென்றான்..!    

“இங்க பாரு மலரு..! பொதுவா இந்த வயதில் உடன் படிக்கும் மாணவர்களையோ அல்லது வெளியில் சந்திக்கும் சில ஆண்களையோ சந்திக்கும்பொழுது சிலநேரம் மனம் குறுகுறுக்கும்..! நெஞ்சம் படபடக்கும்..! அதெல்லாம் இயல்பு தான்..!

ஆனால் அப்படி தடுமாறாமல் அந்த மனதை கட்டுப்படுத்தி நம் கைக்குள் வைத்திருக்க வேண்டும்..!  உன் எண்ணம் முழுவதும் படித்து நல்ல வேலைக்கு போவதில் தான் இருக்க வேண்டும்

உனக்கு அடுத்து தம்பி இருக்கிறான்..!  அவனையும் நீதான் படிக்க வைக்க வேண்டும்..அதனால் கவனத்தை சிதற விடாமல் நன்றாக படித்து முடித்து ஒரு பெரிய வேலைக்கு செல்ல வேண்டும்...”  

என்று சொல்லி வைத்திருக்க, அவளும் இப்பொழுது  அதை கருத்தில் கொண்டு தன் மனதை மறைத்துக் கொண்டாள் மலர்..!  

ஆனாலும் தன் தோழியின் வீட்டில் தங்கி இருந்த இரண்டு நாட்களும் அவள் எங்கு சென்றாலும் ரசனையோடு தொடரும் மதியின் பார்வை அவளின் உள்ளே படபடக்க வைத்தது..!

அவனின் பார்வை வீச்சை தாங்க முடியாமல் தவித்தவள்..! மூன்று நாட்கள் தங்க என்று சென்றவள்... இரண்டே நாளில்  தன் பையை எடுத்துக்கொண்டு ஏதேதோ காரணம் சொல்லிவிட்டு தன் வீட்டிற்கு வந்து விட்டாள்..!

*****

அதன் பிறகு   தன்  தங்கையை பார்க்க வரும்போதெல்லாம் தன் தங்கையுடன் வரும்  மலரையும் ரசனையோடு பார்த்து வைத்தான் மதி..!  

ஆனால் காதல் என்றெல்லாம் அவளிடம் வந்து உளறியது இல்லை..!  அவளுக்குமே அவனை அவ்வபொழுது  பார்ப்பது ஒன்றே போதுமானதாக இருக்க,  படிப்பில் கவனத்தை செலுத்தினாள்..!

இப்படியாக நான்கு வருடங்களாக வெறும் பார்வையால் மட்டுமே தன் காதலை சொல்லாமல் சொல்லி வந்தான் மதி..!  

ஒருவழியாக அவள் படிப்பு முடிந்ததும் தன் தங்கையை அழைத்துச் செல்ல வந்தவன்..!  எப்படியோ மலரை தனியாக சந்தித்து தன் காதலை சொல்லி விட்டான்..!  

என்ன..! அவனின் இந்த நேரடி தாக்குதலை எதிர்பார்த்திராத பொண்ணுக்குத்தான் என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை..!  

நெஞ்சம் படபடக்க தன் கீழ் உதட்டை அழுந்த கடித்தபடி எதுவும் சொல்லாமல் ஓடிவிட்டாள்..!  

அதன் பிறகு கேம்பஸ் செலக்சனில் அவளுக்கு பெரிய வேலை கிடைத்திருக்க, கல்லூரி முடிந்ததும், ஒரு வாரம் ரெஸ்ட் எடுத்துவிட்டு பின் வேலையில்  சேர்ந்துவிட, தன் வேலையில் பிசியாகி போனாள்..!

அவளின் தோழி மதிவதனியும் M.S படிக்க என்று வெளிநாடு சென்றுவிட்டாள்..!

அதனால் அலைபேசியிலாவது தன் தோழியுடன் அரட்டை அடிப்பது குறைந்துதான் போனது..!

ஆனாலும் அவளின் நினைவில் அடிக்கடி வந்து சென்றான் மதி..! 

அதற்கு அடுத்து அவனும் அவளை தொடர்பு கொள்ளவில்லை..! ஆனால் கண்டிப்பாக அவளுக்காகத்தான்... அவளின் பதிலுக்காகத்தான் அவன் காத்திருக்கிறான் என்று அவளின் மனதிற்கு தெரியும்..!

தன் தோழி மதிவதனியிடம் பேசும்பொழுது அவளின் அண்ணன் பற்றிய பேச்சை தூண்டி, அதை மறைமுகமாக கேட்டு ரசிப்பாள் தான்..!

எப்படியும் அடுத்தமுறை அவனை சந்திக்கும்பொழுது தன் காதலை..தன் சம்மதத்தை சொல்லிவிட வேண்டும் என்று எண்ணி இருக்க, இந்த நிலையில் திடீரென்று தன் மாமன் இப்படி ஒருவனை  மாப்பிள்ளையாக கொண்டு வந்து  நிறுத்துவான் என்று எண்ணியிருக்கவில்லை.!  

*****

இப்பொழுது என்ன செய்ய என்று அவசரமாக யோசித்தவாறே முகத்தை கடுப்புடன் வைத்துக்கொண்டு, வரவேற்பறையில் அமர்ந்து இருந்தவர்களுக்கு நிமிர்ந்து பார்க்காமல் காபி ட்ரேயை நீட்ட,  

ஒவ்வொருவரும் காபியை எடுத்துக்கொள்ள,  கடைசியாக ஒரே ஒரு டம்ளர் மட்டும் பாக்கி இருக்க,  அது வந்து நின்றது மாப்பிள்ளையிடம்..!  

அவனும் காபி டம்ளரை  எடுக்காமல் இவளின் முகத்தை ஆர்வமாக பார்த்தவாறு இருக்க, பொண்ணுக்கோ இன்னுமாய் கடுப்பானது

“டேய் பக்கி... சீக்கிரம் காபி டம்ளரை எடுத்துகிட்டு ஆள விடு...!  நான் உள்ளுக்குள்ள போகணும்...”  என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொண்டு உள்ளுக்குள் முறைத்து வைத்தாள்..!

நிமிர்ந்து அவனை பார்க்கவில்லை..!  

“மாப்ள... முதல்ல காபிய  எடுத்துக்குங்க..!  அப்புறம் பொண்ண நல்லா சைட் அடிக்கலாம்..!  எங்க புள்ள எவ்வளவு நேரம்தான்  குனிந்தபடியே நிக்கிறது..! “  என்று ராசய்யா கிண்டலாக சிரிக்க,  

அப்பொழுதுதான் நினைவு வந்தவனாக திடுக்கிட்டு விழித்துக்கொண்டவன்...  தன் விழிகளை பெண்ணிடம் இருந்து கஷ்டப்பட்டு பிரித்து எடுத்து,  ஒரு அசட்டு சிரிப்பை சிரித்து காபியை எடுத்துக் கொண்டான் அந்த மாப்பிள்ளை..!  

அடுத்த கணம் விட்டால் போதும் என்று மலர்க்கொடியும் வேகமாக அறைக்குள் ஓடிவிட்டாள்.  

அவள் வெட்கப்பட்டு தான் ஓடுகிறாள்  என்று எல்லோரும் சிரித்துக்கொள்ள, வெட்கப்பட்டு சிரிக்க வேண்டிய பெண்ணவளின் மனமோ  உலைக்களமாக கொதித்துக் கொண்டிருந்தது..!

******

அறைக்கு உள்ளே சென்றவள்..  தன் முகத்தை இரு கரங்களால் மூடிக் கொண்டு குலுங்கி அழுதாள்..!  

கூடத்தில் எல்லோரும் ஒருவரை ஒருவர் கலாய்த்து பேசிக்கொண்டிருக்க,  கிட்டத்தட்ட இரு வீட்டினருக்கும் சம்மதம் என்று  பேச்சு அடிபட்டது

சிலம்பாவும், தணிகாசலமும் தங்களுக்கு மாப்பிள்ளையை பிடித்திருக்கிறது என்று சொல்லி விட,  பெண் வீட்டினரும் எங்களுக்கு பெண்ணைப் பிடித்திருக்கிறது என்று சொல்லிவிட,   அதைக்கேட்டு  திக்கென்றது மலர்க்கொடிக்கு..!  

அது எப்படி என்னை கேட்காமல் இவர்களாகவே முடிவு செய்யலாம்.. ! அதும் அவளுக்கு எப்பொழுதும் நல்லதை மட்டுமே பார்த்து பார்த்து செய்யும் தன் செல்ல மாமன்... எப்படி தன்னிடம் ஒருவார்த்தை கூட கேட்காமல் சம்மதித்தான்..!

அப்படி என்றால் அவருக்கு என் மேல் அக்கறை இல்லையா?  என்று தனக்குள்ளே புலம்பி கொண்டிருந்தது பெண்..!

நல்ல வேளையாக மாப்பிள்ளை பக்கம் இருந்து ஒருவர்

“எதுக்கும் பொண்ணு கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேட்டுக்கங்க...”  என்று சொல்ல, அப்பொழுதுதான் மலர்க்கொடிக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது..!  

“ஹா ஹா ஹா எங்க பையனை போய் எந்த பொண்ணுக்காவது பிடிக்காமல் போகுமா? அவனை கட்டிக்க  கொடுத்து வச்சிருக்கணும் இல்ல...”  என்று வழக்கம்போல  மாப்பிள்ளை பக்கத்து உறவினர்  ஒருவர் மாப்பிள்ளைக்கு சப்போர்ட்டாக பேச, அதைக்கேட்டு இன்னும் கடுப்பானாள் மலர்..

“ஆமாம்... ரொம்பத்தான் கொடுத்து வச்சிருக்கணும்...”  என்று மனதிற்குள் கருவிக்கொண்டவள்...

“யார் என்கிட்ட சம்மதம் கேட்க வர்றாங்களோ இப்ப வரட்டும்..!  இந்த மாப்பிள்ளையை புடிக்கலைன்னு சொல்லிடறேன்..”  என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொண்டவள்...

அதுவரை அழுது கொண்டிருந்த கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டு அறைக்கு உள்ளே வருபவரின்  வருகைக்காக காத்திருந்தாள்..

அப்பொழுது கதவை திறந்து கொண்டு அழுத்தமான காலடி ஓசையுடன் யாரோ  உள்ளே வர, முதுகு காட்டி நின்றிருந்தவள் அந்த பக்கம் திரும்பாமலே வந்தது தன் மாமன் என்று காலடி ஓசையில் இருந்து கண்டு கொண்டவள்

“மாமா...  நான் அப்ப சொன்னது தான் இப்பவும்..!  எனக்கு பிடிக்கல பிடிக்கல பிடிக்கல...  இந்த மாப்பிள்ளையை எனக்கு பிடிக்கல..!  பேசாம எல்லாரையும் அனுப்பிடுங்க...” என்று அழுகையும் கோபமும் ஒன்றாக கலந்து படபடவென்று கொட்ட

“அப்படியா?  நிஜமாகவே என்னை புடிக்கலையா கொடி? “  என்று குழைந்து வந்த குரலைக் கேட்டு  திடுக்கிட்டது பெண்..!  

இது அவளின் ராசு மாமனின் குரல் அல்லவே..!  என்று உணர்ந்ததும், விலுக்கென்று  திரும்பிப் பார்க்க,  அங்கே தன் ஒற்றை காலை மடித்து சுவற்றில் வைத்தபடி கைகளை மார்புக்கு குறுக்காக கட்டியவாறு நின்றிருந்தான்...! அவள் மனம் கவர்ந்தவன்...!  மதியழகன்..!  

அதைக்கண்டு நம்பமுடியாமல் ஒரு முறை தன் கையை கிள்ளி பார்த்துக் கொள்ள

“ஹா ஹா ஹா நிஜம்தான் பெண்ணே...!  நான் தான் உன் மதி...” என்று  அவளின் மனதை அறிந்தவனாக மந்தகாசமாய் புன்னகைக்க,  மலர்க்கொடிக்கோ  தலையை சுற்றியது..!  

“இது...  இது...  எப்படி சாத்தியம்? “  என்று இன்னுமாய் நம்ப முடியாமல் கேள்வியாக அவனை பார்க்க,

“ஹோய் பொண்டாட்டி...!  என்னை பார்த்ததும் இன்ப அதிர்ச்சியில் மாமானு கத்திகிட்டு ஓடி வந்து என்னை கட்டிக்குவனு  பார்த்தா,  இப்படி ஆராய்ச்சி பார்வை பார்க்கிற..! கொடி...  இது செல்லாது...”  என்று விஷமமாக கண் சிமிட்ட,  

அதற்குள் ஓரளவுக்கு மூளை தெளிவாகிவிட, வந்திருப்பது அவளின் மனாளன் தான்  என்று புரிய, அதுவரை கோபத்தில் சிவந்து இருந்த அவளின்  முகம் இப்பொழுது நாணத்தை பூசிக் கொண்டது..!  

தலை தானாக குனிந்து கொள்ள, கால் கட்டை விரலோ  தரையில் கோலம் இட்டது..!

அந்த அழகிய எளிய பட்டுபுடவையில், தலை நிறைய பூ சூடி, நாணத்தோடு குனிந்து நிற்கும் பெண்ணை கண்டதும் மதிக்கு போதை ஏறியது..!

அப்பொழுதே அவளை அள்ளி அணைத்துக்கொள்ள வேண்டும் போல இருந்தது.

ஆனாலும் கடந்த ஐந்து வருடமாக காத்து வந்த பொறுமை இப்பொழுதும் அவனுக்கு கொஞ்சம் நிதானத்தை கொடுக்க,  

“என்ன கொடி.. இப்ப சொல்லு... என்னை கட்டிக்க உனக்கு சம்மதமா? “  என்று காதலும், கிறக்கமும் கலந்த ஹஸ்கி குரலில் கேட்க,  அவள்  தலையோ அடுத்த நொடி தானாக ஆடியது..!  

“அப்ப தட்டை மாத்திக்க சொல்லவா? “  என்று விடாமல் கேட்க,  மீண்டும் அவளின் தலை மட்டும் ஆடியது

“ஹோய்..!  இதெல்லாம் செல்லாது..!  என்னை நிமிர்ந்து பார்த்து வாயால சொல்லு.. இப்படி தலையை ஆட்டறது எல்லாம் செல்லாது...” என்று அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் அவளை சீண்ட,  அவளோ  வெட்கம் தாளாமல் நாணத்துடன் மெல்ல தலையை நிமிர்த்தி அவன் முகம் நோக்கி.

“சம்மதம்...” என்றாள் மெதுவாக...!

அவள் குரல்  அவளுக்கே கேட்கவில்லை..! முழுமொத்தமாய் ஆனந்த அதிர்ச்சியில் உறைந்து போயிருந்தாள்..!

அவனோ விடாமல் சீண்டினான்..!

“எதுக்கு சம்மதமாம்? “ என்று வேண்டுமென்றே சீண்ட, அவன் தன்னை சீண்டுகிறான் என்று புரிய, இன்னுமாய் சிவந்தவள்,

“உங்களை கட்டிக்க சம்மதம்...”  என்றுவிட்டு தன் முகத்தை கையால் மூடிக்கொண்டு மறுபக்கம் திரும்பி நின்று கொண்டாள்.  

“என்ன மாப்ள..!  அது தான் எங்க புள்ள சம்மதம்னு  சொல்லிடுச்சே..! அவ்வளவுதான் டைம் உங்களுக்கு..! மீதி  எல்லாம் கல்யாணத்துக்கு பிறகு தான்..!  வெளில வாங்க...”  

என்றவாறு  உள்ளே வந்த ராசய்யா,  மதியின் கையைப் பிடித்து இழுத்துச் செல்ல, மதி மீண்டும் ஒருமுறை அவளை பார்வையால் நிறைத்துக்கொண்டு மனமே இல்லாமல் செல்ல, மலரோ இன்னுமாய் மகிழ்ச்சியில் பூரித்து போனாள்.  

அதற்கடுத்து வந்த நிமிடங்கள் எல்லாம் மலர்க்கொடிக்கு  ஆனந்தம் ஆனந்தம் ஆனந்தம் மட்டுமே..!

*****  

ஏற்கனவே ராசய்யா மாப்பிள்ளை வீட்டாரிடம் பேசி வைத்திருக்க,  அவர்களும் பொண்ணு பார்த்த கையோடு அன்றே நிச்சயம் செய்வதற்கு தயாராக வந்திருந்தனர்..!  

அடுத்ததாக மாப்பிள்ளை வீட்டார் கொண்டு வந்திருந்த நிச்சயதார்த்த  புடவையை மலரிடம் கொடுத்து கட்டிக் கொண்டு வரச் சொல்ல,  அதுவரை முகத்தை தூக்கி வைத்திருந்தவள்...  

இப்பொழுது வாயெல்லாம் பல்லாக தானாகவே தன் அக்காவை அழைத்து புடவையை கட்டி விடச் சொன்னாள்..!  

“அக்கா...நீ பேஸ்க்கு போடுவியே பேர் அன்ட் லவ்லி... அது இருந்தா கொஞ்சம் கொடேன்...” என்று கேட்டு வாங்கி, அவளாகவே முகத்தில் பூசிக்கொண்டு, முகத்துக்கு இன்னுமாய்  ஒப்பனை செய்துகொண்டாள்..!

பெண்ணை  அழைத்து வாங்க என்று சொன்னதும்,  பூங்கொடிக்கு  முன்னாக  அவளாக கூடத்திற்கு ஓடி வந்தாள்..!  

அதைக்கண்டு குழப்பமானாள் பூங்கொடி..!  

“ஆங்... இந்த பொண்ணுக்கு என்ன ஆச்சு?  இதுவரை உம்முனு இருந்தவ..!  இப்ப ஜம்முனு குதிச்சுகிட்டு போறா... என்னய்யா நடக்குது இங்க...? “

என்று யோசனையுடன்  கண்கள் அவள் கணவனை  பார்க்க,  அவள் மனதை புரிந்தவனாய்  ஒற்றை கண்சிமிட்டி மர்மமாக சிரித்து வைத்தான் அவள் கணவன்..!  

அதைக்கண்ட பூங்கொடி தன் தங்கையை மறந்து,  கன்னங்கள்  சிவக்க,

“சை...இந்த மனுஷனுக்கு நேரம் காலம் தெரியாது..!  இப்படி எல்லாரும் இருக்க கண்ணடிச்சு வைக்கிறாரே..”  

என்று தனக்குள்ளே செல்லமாக திட்டிக் கொண்டாலும்,  மாப்பிள்ளைக்கு இணையாக அந்த வீட்டு இன்னொரு மாப்பிள்ளையாக வேஷ்டியை மடித்துக் கட்டிக்கொண்டு, சந்தன நிற முழுக்கை சட்டையை மடித்து விட்டபடி நின்றிருந்த தன் கணவனை பார்த்து ரசிப்பதில் பிசியாகி போனாள்  பூங்கொடி..!  

*****

ஒருவழியாக நிச்சயதார்த்தம் முடிந்து, திருமணத்திற்கு நாள் குறித்துவிட்டு  மாப்பிள்ளை வீட்டினர் கிளம்பி  செல்ல,  இப்பொழுது மீண்டும் தன் மாமனின் கையை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு அறைக்கு உள்ளே சென்றாள்  மலர்க்கொடி

அவனும் சிரித்தபடி தன் மச்சினிச்சி பின்னே அறைக்கு உள்ளே செல்ல, அவன் கையை விட்டவள், இடுப்பில் இரண்டு பக்கமும் கையை  ஊன்றியவாறு அவனை பார்த்து முறைத்தவள்

“எதுக்கு மாமா இந்த ட்ராமா?  கொஞ்ச நேரத்துல என்னை அழ  வச்சிட்டீங்களே...”  என்று முறைக்க

“ஹா ஹா ஹா என் மச்சினிச்சி கூட இப்பதான விளையாட முடியும்..!  இனிமேல் உனக்கு கல்யாணம் ஆகி, நீ இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டியா போய்ட்டா,  உன்கிட்ட விளையாட முடியுமா..?  அதுக்குத்தான்...!  “  என்று கண்சிமிட்ட

“ஆஹான்.. நல்லா விளையாண்டிங்க போங்க... ஒரு நிமிஷம் என் உயிரே போயிடுச்சு...!  உங்க  பொண்டாட்டி மட்டும் இந்த ரூம்ல இல்லாம இருந்திருந்தா,  நானே பூச்சி மருந்தை எடுத்துக் குடிச்சிருப்பேன்..” !  

என்று கண்களை அழுந்த மூடி வேதனையோடு சொல்ல, அதைக்கேட்டு அதிர்ந்து போனான்  ராசய்யா

“என்ன முட்டாள்தனமான பேச்சு மலரு...என்ன வார்த்தை சொல்லிட்ட.... ”   என்று கோபத்துடன் அவளை அதட்ட,

“இல்லை மாமா...அது  வந்து...”  என்று இழுக்க

“ஹ்ம்ம்ம் அவ்வளவுதானா உன் மாமன் மேல வச்சிருக்கற நம்பிக்கை?  உன் மனசுக்கு பிடிக்காததை எதுவும் செய்வேனா இந்த மாமன்?” என்று அவளை குற்றம் சாட்டும் பார்வை பார்க்க, அப்பொழுதுதான் மலருக்கும் அது உரைத்தது..!

“என்னை நம்பு.. நான் பாத்துக்கிறேன்...” என்று மறைமுகமாக சொன்னதை தான் புரிந்து கொள்ளவில்லை என்று புரிய,  அவள் முகம் குற்ற உணர்வில் வாடி போனது..!  

“சாரி மாமா...!  கொஞ்சம் புத்தி தடுமாறிட்டேன்...  அப்பவும் நான்  இருக்கேன் னு நீங்க சொன்னதை நான்தான் பதட்டத்தில் கவனிக்காம விட்டுட்டேன்...”  என்றாள் தழுதழுத்தவாறு..

அவளின் முகவாட்டத்தை காண பொறுக்காதவன்  

“சரி சரி பொழச்சு போ.. மன்னிச்சு விடுறேன்...  இனிமேலாவது சந்தோஷமா இரு..!” என்று புன்னகைக்க,

“ரொம்ப தேங்க்ஸ் மாமா... ஆமாம்.. எப்ப  மதியை பார்த்திங்க? எப்படி நிச்சயம் வரைக்கும் தடாலடியா நடத்தி முடிச்சிங்க? “ என்று ஆர்வமாக கேட்க, அவனும் புன்னகையுடன் நடந்ததை சொன்னான்..!

*****

அன்று ஒரு நாள் அவனின் மகள் டாக்டர் விளையாட்டு விளையாண்ட பொழுதுதான் மலரின் காதல் பற்றி முதல் முதலாக ராசய்யாவுக்கு தெரியவந்தது..!

அன்று எல்லாரும் அவளை புகழ்ந்து கொண்டிருக்க, தன் அக்கா மகளை ஓட்ட என்று மலரும் கொஞ்சம் அவளை சீண்டினாள் தனக்கு வரப்போகும் ஆப்பை அறியாமல்..!

தனக்குத்தானே வலை விரித்து அந்த வலையில் அவளாகவே மாட்டிக் கொண்டாள்..!

“ஆமாக்கா...  சும்மா சொல்லக்கூடாது///  உன் பொண்ணு வாயாலயே நல்லாவே வைத்தியம் பார்க்கிறா.. யாரையும் டெஸ்ட் பண்ணாம, பேசியே என்ன வியாதினு கண்டுபுடிக்கிறா..! கண்டிப்பா பெரிய டாக்டரா  வருவா பாரு..!  “ என்று  நக்கலாக சொல்ல, அன்பரசனும் நக்கலாக சிரித்தான்..!

மற்றவர்களும் வாயை பொத்திக்கொண்டு, சிரிக்க, அவர்களின் சிரிப்பில் இருந்தே தன் சித்தி தன்னை கலாய்க்கிறாள்  என்று கண்டு கொண்டவள்.. தன் சித்தியை பார்த்து செல்லமாக முறைத்தவள்

“சித்தி...போதும் என்னை கலாய்ச்சது..! உங்களுக்கு என்ன வியாதினு  கரெக்டா கண்டுபிடிச்சிட்டேன் இல்ல...  அதையும் சேர்த்து சொல்லுங்க...” என்று ஒற்றை கண் சிமிட்டி தன் சித்தியை மாட்டிவிட,  அதைக்கேட்டு ஜெர்க் ஆகிப் போனாள் மலர்க்கொடி.  

அனைவரும் மலர்க்கொடியின் பக்கம் திரும்பி , என்ன வியாதி என்று விசாரிக்க

“ஹீ ஹீ ஹீ    அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லயே...!  இந்த வாயாடி ஏதோ  உளரறா...”  என்று சமாளிக்க,  

“என்னது?  நான் உளரறேனா?  உண்மைய சொன்னா உளர்றேனு சொல்றீங்களே...  இது நியாயமா? இது அடுக்குமா? “  என்று  கண் சிமிட்டி மீண்டும் சிரிக்க,

“அடியே வாயாடி...உன் கிட்ட போய் பேசி ஜெயிக்க முடியுமா?”  என்று முறைக்க,

“என்னது வாயாடியா? அப்ப  சொல்லிட வேண்டியதுதான்...  அது வந்து மா...  சித்திக்கு ஆறு மாசமா...”  

என்று இழுக்க,  அதற்குள்  தான் அமர்ந்திருந்த கட்டிலிலிருந்து வேகமாக எழுந்து வந்தவள், தன் அக்கா மகளின்  வாயில் கையை வைத்து பொத்திக் கொண்டவள்,

“என் செல்லம் இல்ல... அம்மு குட்டி இல்ல...  வாடா சித்தி உனக்கு சாக்லேட் வாங்கி தரேன்...”  என்றபடி ராசய்யாவின் மடியில் அமர்ந்திருந்த தன் அக்கா மகளை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து  இழுத்துக் கொண்டு  வெளியில் சென்று விட்டாள்...மலர்கொடி.  

இருவரையும் பார்த்து வாய்விட்டு சிரித்துக் கொண்டனர் அனைவரும்..!

தன் மகளின் பொடி வைத்த கிண்டல் பேச்சும்... தன் மச்சினிச்சியின்  பதற்றமும் கண்டு யோசனையானான் ராசய்யா..!

ஏதோ விஷயம் இருப்பதாக புடிபட, அடுத்த நாள்  மலரை தனியாக அழைத்து விசாரித்தான்  ராசய்யா..!  

முதலில் கொஞ்சம் தடுமாறினாலும் ராசய்யா உண்மையை சொல்லச் சொல்லி அவளை ஆழ்ந்து பார்க்க,  அடுத்த நொடி எதுவும் மறைக்காமல் தன் காதலை பற்றி சொல்லிவிட்டாள்..!  

அதோடு

“நீங்கதான் மாமா எங்களை சேர்த்து வைக்கணும்...”  என்று கோரிக்கையும் வைக்க,  ராசய்யா எதுவும் சொல்லாமல் அவள் காதலிக்கும் பையன் விவரத்தை மட்டும் வாங்கிக்கொண்டு சென்று விட்டான்.  

அதன் பிறகு அந்த பையன் ஊருக்கு  சென்று அலசி ஆராய்ந்து விசாரித்து அவனையும் அவன் குடும்பத்தின்  முழு ஜாதகத்தையும் ஆராய்ந்து விட்டான்..!

எல்லாம் மனதுக்கு திருப்தியாக இருக்க, தன் வீட்டினரிடம், மதியை பற்றி சொல்ல, முதலில் விவசாயமா என்று தயங்கினர் மூவரும்..!

ராசய்யா எடுத்து சொல்ல, பின் முழு மனதாக ஒத்துக்கொண்டனர்..!

அதன் பின் மாப்பிள்ளை வீட்டாரிடம் நேராக சென்று பேசி பெண் பார்க்க வரச் சொல்லி விட்டான் ..!  

ஆனாலும் மலருக்கு இது தெரிய வேண்டாம் என்று மதியிடம்  சொல்லியிருக்க,  மதிக்குமே தான் தான் மாப்பிள்ளை என்று தெரியும்பொழுது வரும் இன்ப அதிர்ச்சியில் தன்னவளின்  முகத்தை பார்க்க ஆவலாக இருக்க,  ராசய்யாவின் திட்டத்திற்கு ஒத்துக் கொண்டான்..!  

சிலம்பாயி மற்றும் தணிகாசலத்திடமும் மலரிடம்  பொண்ணு பார்க்க வருவதாக சொல்லவேண்டாம் என்று சொல்லி வைத்தான்..!  

மறந்தும் யாரிடமும் மலரின் காதலை பற்றி சொல்லவில்லை..!  

என்னதான் நாகரிகம் வளர்ந்து வந்தாலும் இன்னுமே கிராமங்களில் காதல் கல்யாணம் என்றால் கொஞ்சம் முகத்தை சுளிக்கத்தான் செய்கிறார்கள்..!

பொண்ணை சரியாக வளர்க்கவில்லை..! காதல் என்று வந்து நிக்குது என்று பல வாய்களுக்கு அவலாக வேண்டாம் என்று அதை சொல்லாமல் மறைத்து விட்டான்..!

மதியை  அவன் ஏற்பாடு செய்த மாப்பிள்ளையாகவே மற்றவர்களுக்கு கட்டிக்கொண்டான்..!  

தன் சரிபாதி பூங்கொடியிடம்  கூட சொல்லவில்லை..!  

அவள் ஒரு ஓட்ட வாய்..! வாய் தவறி  யாரிடமாவது உளறி வைத்து விடுவாள் என்று மலரின் காதலை பற்றி சொல்லவில்லை..!  

*****

அந்த கதையை இப்பொழுது சொல்ல,  ஆனந்தத்தில் மலரின் கண்களில் இருந்து கரகரவென கண்ணீர் வழிந்தது..!  

தனக்காக இவ்வளவு பார்த்து பார்த்து செய்து இருக்கும் தன் மாமனை அவள் நம்பவில்லையே என்று அவள் மனம் குற்றம் சுமத்த,  

“சாரி மாமா... ரொம்ப தேங்க்ஸ் மாமா... “ என்று ஓடிவந்து தன் மாமனை கட்டிக் கொண்டு கண்ணீர் சொரிந்தாள்.  

அவளின் முதுகை ஆதரவாக வருடிக் கொடுத்தவன்..  

“நான்  முன்ன  சொன்னது தான் மலரு...! நீயும் எனக்கு புள்ள மாதிரிதான்.  உனக்கு எப்பவும் நல்லது தான் செய்வேன்..!

அதே மாதிரி மாப்பிள்ளையை ..அவர் தொழிலை பற்றி நீ முன்னாடி சொன்னியே..! அதை எல்லாம் எப்பவும் காப்பாத்தனும்..!  இந்த மாமா பேர காப்பாத்தனும்..!  உனக்குள்ள பின்னாடி எந்த ஈகோவும் வந்துவிடக்கூடாது..!  

விவசாயத்தில் வருமானம் முன்ன பின்னதான் இருக்கும்..!  நீ நல்லா சம்பாதிக்கிறப்ப சில நேரம் மாப்பிள்ளை சம்பளம் குறைவாக வரும் போது உங்களுக்குள் அந்த ஈகோ வந்து விடக்கூடாது..” என்று மீண்டும் அவளுக்கு அறிவுறுத்த,  

“இல்ல மாமா... நான் நீங்க வளர்த்த பொண்ணு மாமா...கண்டிப்பா எனக்கு காசு பணம் பெருசு இல்ல..! கிட்டதட்ட அஞ்சு வருசமா என்னை காதலித்துக்கொண்டிருக்கும்  அவரின்  மனசை பார்த்துதான் நான் காதலிச்சேன்..”  என்று விளக்கம் சொல்ல,

“நல்லது... இதெல்லாம் இப்ப சொல்லவும் கேட்கவும் நல்லாதான் இருக்கும்..!  பின்னாடி கசந்துவிடக்கூடாது...”  என்று இன்னும் சில பல அறிவுரைகளை கூறி,  அவளின் தலையில் கை வைத்து ஆசீர்வதித்தான்  அந்த பாசக்கார மாமன்..!

*****

அடுத்த மூன்றாவது மாதத்தில் அவர்களின் திருமணத்தை  விமர்சையாக நடத்தி முடித்தான் ராசய்யா..!

தணிகாசலம் கையில் போதிய காசு இல்லாததால்,  ராசய்யாவே மலருக்கு போடும் நகையிலிருந்து மற்ற சீர் செனத்தி மண்டப செலவு மற்றும் கல்யாண செலவில் பாதி என்று  எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக் கொண்டான்..!

பூங்கொடிக்கு தன் கணவனை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது..!  

அதோடு தன் அக்கா பொற்கொடியையும் அவள் கணவனையும் நினைத்து கசந்து வழிந்தது..!  

பேருக்காக மூத்த அக்கா... மாப்பிள்ளை  என்று  கல்யாணத்துக்கு முதல் நாள் வந்து விட்டு கல்யாணம் முடிந்ததும் உடனே  கிளம்பி சென்றவர்கள் தான்..!

கூடவே தங்கையின் திருமணத்திற்கு என்று அவளுக்கு பட்டு புடவையும் தன் கணவனுக்கு பேன்ட் ஷர்ட்ம் தன்  பிள்ளைகளுக்கு ஆடைகள்  என ஒரு பெரிய தொகையை செலவு வைத்து விட்டுத்தான்  சென்றாள்  பொற்கொடி..!

பூங்கொடி தன் அக்காவை தட்டி கேட்க முயல, ராசய்யா அவளை தடுத்து விட்டான்..!

“விடுடி...உன் அக்கா குணம் தெரிந்தது தானே.. “ என்று தடுக்க,

“அதுக்காக... எத்தனை நாளைக்கு மாமா இப்படியே அவளை விடறது..! மூத்த அக்கானு இந்த வீட்டுக்காக ஒரு துரும்பையாவது அசச்சு இருப்பாளா? எத்தன நாளைக்குத்தான் நாமளே எல்லா பொறுப்பையும் பார்த்துக்கிறது..? “ என்று ஏக வசனத்தில் தன் அக்காவை திட்ட,

“விடுமா....இப்ப என்ன.. மலரும் என் பொண்ணு மாதிரிதான்.. அவளுக்கு செலவு செய்ய கணக்கு பாக்கணுமா? எல்லாம் சம்பாதிச்சிடலாம்...” என்று தன் மனைவியை அடக்கி விட்டான் ராசய்யா ..!