கனவே கை சேர வா-19

 

அத்தியாயம்-19

 

அன்று இரவு உணவை முடித்துவிட்டு, ஹாஸ்டலில் தனது அறையில் இருந்தாள் பொதிகை.  

அவள் உள்ளேயோ இன்னுமே படபடப்பாக இருந்தது..!

தனது படுக்கையில் காலை நீட்டி அமர்ந்தவாறு,  முதுகுக்கு பின்னால் தலையணையை வைத்து சாய்ந்து கொண்டு தனது பாடப்புத்தகத்தை புரட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.  

அவளின் பார்வை புத்தகத்தில் இருந்தாலும் அவள் மனம் அதில் பதியவில்லை..!  

மனம் எல்லாம் இன்று காலையில் நடந்தேறிய சம்பவத்தையே எண்ணி  பார்த்துக் கொண்டிருந்தது..!

வெற்றி திடீர் என்று கழுத்தில் செயினை போடவும் விதிர்விதிர்த்து போனது பெண்.

அப்பொழுது தோன்றிய படப்படப்பு இப்பொழுதும் அப்படியேதான் இருக்கிறது..!

அனிச்சையாய் அவள் கரம் உயர்ந்து அவள் கழுத்தில் தொங்கி கொண்டு  இருந்த செயினை பற்ற, அதே நேரம் அந்த செயினை போட்டுவிட்டு  வெற்றி சொன்னது மீண்டுமாய் மனதில் வந்து போனது..!

என்னை பொறுத்தவரை, இது தான் நான் கட்டின தாலி. இதை நீ ஏற்றுக்கொண்டாலும்,   ஏற்றுக்கொள்ளாவிட்டாலும் இந்த ஜென்மத்தில்  நீ தான் என் மனைவி.  

அதற்குப் பிறகு உன் இஷ்டம். என்னை உனக்கு பிடிக்கலைனா, இதை  கலட்டி தூக்கி போட்டுட்டு  தாராளமா நீ வேற கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம். ஆனால் எனக்கு நீ மட்டும்தான்... உன் நினைவிலயே இந்த ஜென்மம் வாழ்ந்திருப்பேன்.

அப்படி நீ என்னை , என் தாலியை மதிச்சு இதை கலட்டாமல் இருந்தால்,  உன் படிப்பு முடிஞ்சதும் உரிமையோடு உன்னை என் வீட்டுக்கு கூட்டிக்கிட்டு போய்டுவேன்.  

அதுவும், என்னை உனக்கு பிடிக்கலைனா, இதை  கலட்டி தூக்கி போட்டுடு...” என்ற வார்த்தைகளே காதில் திரும்ப திரும்ப ஒலிக்க,

பேசாமல் வெற்றி  சொன்னது போலவே இந்த செயினை கழட்டிடலாமா? “ என்று  யோசித்தாள் பெண்..!

அவளின் அறிவும் அதை  கழட்டி விடு... சும்மா ஒரு செயினை மாட்டிவிட்டால் அது தாலியாகி விடுமா? உனக்கும் அவனுக்கு செட்டாகாது...! உனக்கு உன் கனவு, லட்சியம்தான் முக்கியம் என்று கட்டளையிட,  அவள் மனமோ அதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தது..!

அந்த செயினை பார்க்கும்பொழுது  என்னவோ முப்பத்து முக்கோடி தேவர்கள் சுற்றி நின்று வாழ்த்த, சுற்றமும் நட்பும் சூழ, அக்னியை சாட்சியாய் வைத்து அவன் அவள் கழுத்தில் அதை... அந்த தாலியை கட்டியதைப் போன்றே பாவித்தது அவள் மனம்.  

அதனால் தன் அறிவு சொன்னதை நிறைவேற்ற முடியவில்லை பெண்ணுக்கு.  அதற்காக வெற்றியின் காதலை ஏற்றுக்கொள்ளவும் தயக்கமாக இருந்தது.  

வயது கோளாறில், ஹார்மோன்களின் தூண்டலில்,  காதலர்களாக சுற்றி திரிந்து விட்டு திருமணம் என்று வரும்பொழுது   அவர்களுக்குள் இருக்கும் ஏற்றத்தாழ்வு தடையாக வந்து நிக்கும் என்று அறிவு பூர்வமாக யோசித்தவளால் அவன் காதலை ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.  

அவன் செயினை எடுத்து  வாயில் வைத்து மெதுவாக கடித்தபடி  என்ன செய்ய? என்று யோசித்தவாறு  இருந்தாள் பொதிகை..!  

அங்கிருந்த தனக்கான ஸ்டடி டேபிலில், ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து, படித்துக்கொண்டிருந்த அவளின் தோழி  அனிதாவும் அடிக்கடி தன் தோழியைத்  தான் ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.  

காலையிலிருந்தே, அதுவும் வெற்றி அவர்களின் வகுப்புக்கே வந்து அவளிடம் ஒரு ஐந்து நிமிடம்  பேச வேண்டும் என்று அமர்த்தலாக சொல்லி, அவளை வெளியில் அழைத்துச் சென்றபின், பொதிகையும் அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் வகுப்பிற்கு திரும்பி வந்து விட்டாள் தான்..!

ஆனால் திரும்பி வந்தவளின் கோலம் பார்த்து திகைத்து போனாள் அனிதா..!

நல்லவேளையாக அப்பொழுது இடைவேளை என்பதால், அனைவரும் கேன்டினுக்கு சென்று இருந்தனர்..!

அனிதா மட்டும்  பொதிகைக்காக வகுப்பறையிலயே காத்திருந்தாள்..!

அவள் எதிர்பார்த்த மாதிரியே சற்று நேரத்தில் பொதிகை திரும்பி வந்து விட்டாள்தான்..!

ஆனால் முகம்தான் ஏனோ பேயறைந்த மாதிரி இருந்தது..!

அதோடு அவளின் நெற்றி வகிட்டில் கொஞ்சமாய் குங்குமம்...! கழுத்திலும் புதிதாக செயின் ஒன்று தெரிய, என்ன நடந்திருக்கும் என்று ஓரளவு சரியாக யூகித்துவிட்டாள் இளையவள்..!

அவசரமாக மற்றவர்கள் பார்க்காதவாறு, அவளின் வகிட்டில் இருந்த குங்குமத்தை துடைத்துவிட்டாள்..!    

“என்னாச்சு பொதி?”  என்று பலமுறை கேட்டு விட்டாள்.

அதற்குள் ஓரளவுக்கு தன்னை சமாளித்துக்கொண்ட பொதிகையும்,  ஒரு அசட்டு சிரிப்பை சிரித்து வைத்து ஒன்றுமில்லையே என்று மலுப்பி விட்டாள்..!

ஆனாலும் அனிதாவிற்கு ஓரளவுக்கு எல்லாம் புரிந்துவிட, நமட்டு சிரிப்புடன் தன் தோழியையே ஓரக்கண்ணால் பார்த்தவாறு, படித்துக்கொண்டிருந்தாள்..!

*****

அடுத்து என்ன செய்ய என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்த பெண்ணவளுக்கு ஒரு புதிய எண்ணில் இருந்து அழைப்பு வந்தது.  

அதை பார்த்ததும் யோசனையுடன் காலை கட் பண்ணி விட்டாள்..!

ஏனென்றால் அவளுடைய எண்ணை தெரியாதவர்கள் யாருக்கும் அவள் கொடுத்ததில்லை..! அன்னோன் நம்பர் என்று வர, அதை ஏற்காமல் கட் பண்ணி விட்டாள்..!

மீண்டும் அதே எண்ணில் இருந்து அழைப்பு வர, யாராக இருக்கும்? எதுவும் அவசரமோ என்று  யோசித்தவாறே  அழைப்பை ஏற்க, அடுத்த கணம்,  

“ஹாய் பொண்டாட்டி....”  என்று துள்ளலுடன் மறுமுனையில் இருந்து வந்தது அந்த குரல்.  

அந்த குரலை கேட்டதுமே வெற்றி என்று கண்டு கொண்டவள்...அறைக்குள் அனிதா இருக்க, அவள் முன்னால் வெற்றியுடன் பேச தயக்கமாக இருக்க, உடனே படுக்கையில் இருந்து எழுந்து, தன் அலைபேசியை எடுத்துக்கொண்டு அறையை விட்டு வெளியில் வந்தாள்..!

அங்கு அவளைப் போலவே பல பெண்கள் வராண்டாவில் நடந்தவாறு அவர்களின் பாய்ப்ரெண்ட்ஸ் உடன் கடலை போட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள்..!

வழக்கமாக இந்த நேரத்தில் முக்கால்வாசி பெண்கள்...போனும், கையுமாகத்தான் சுற்றிக்கொண்டிருப்பார்கள்..!

அதற்கு விதிவிலக்கு பொதிகையும், அனிதாவும்..!

இருவரின் பெற்றோர்களுமே மாலை 7 மணிக்கே பேசி விடுவார்கள்..! அவர்களுக்கு இந்நேரத்தில் அழைத்து பேச யாரும் இல்லாததால், அறைக்குள் அமர்ந்து படித்துக்கொண்டு இருப்பார்கள்..!

இன்று அதிசயமாக பொதிகை போனுடன் அறையை விட்டு வெளியில் வர, மற்றவர்கள் எல்லாரும் ஆச்சர்யத்துடன் அவளை பார்த்து வைத்தனர்..!

பொதிக்கோ சங்கடமாக இருந்தது..!

எப்பொழுதும் ஒரு நிமிர்வுடன் உலா வருபவள்... இன்று ஏனோ மனதில் கள்ளத்தனம் சேர்ந்து கொள்ள, முகத்தில் ஒரு அசட்டு புன்னகை வந்து சென்றது..!  

காதல் வந்துவிட்டால் கள்ளத்தனமும் வந்துவிடுவதுதானே காதலுக்கான முதல் தகுதி..! அதை அறியவில்லை போலும் பெண்..!

தன்னையே குறுகுறுவென்று பார்ப்பவர்களை கண்டு கொள்ளாமல், கொஞ்சம் தனியாக இருந்த இடத்திற்கு சென்றவள்,

“ஹலோ....” என்று தட்டு தடுமாறி அழைத்து வைக்க,

“ஹாய் பொண்டாட்டி...!  பரவாயில்லையே..! கழுத்துல தாலி ஏறினதும் இந்த பாரதி கண்ட புதுமைப்பெண்ணிற்கு கூட வெட்கம் வருதே..! வார்த்தை வராமல் தந்தி அடிக்குது போல....”  என்று உல்லாசமாக கலாய்க்க,

“ஹாலோ... நான் ஒன்னும் உங்க பொண்டாட்டி இல்லை...”  என்று மெதுவாக ஆனால் எரிச்சலுடன் வார்த்தையை கடித்து துப்பினாள்..!

“ஹா ஹா ஹா உனக்கு தாலி கட்டி இருக்கிறேன் பேபி...  அப்படின்னா நீ எனக்கு பொண்டாட்டி  தானே... இதுகூட தெரியாத மக்கா இருக்கியே என் செல்ல  பொண்டாட்டி...” என்று  மீண்டும் உல்லாசமாக சொல்ல,  

“ஹலோ மிஸ்டர்... நீங்க கட்டின தாலியை...சை.. அந்த செயினை  நான் அப்பவே கழட்டி போட்டுட்டேன்..! இனிமேலும் பொண்டாட்டி, கிண்டாட்டினு சொல்லி என்னை டார்ச்சர் பண்ணாதிங்க....” என்று எரிச்சலுடன் சொல்ல,  

“அப்படியா? ஆனா  எனக்கு அப்படி தெரியலையே.  நான் போட்ட தாலி இன்னுமே உன் கழுத்தில் தானே தொங்கிக்கொண்டிருக்கு..!   

அந்தச் செயினைத்தான் இப்பொழுது கூட வாயில் வைத்து கடித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்...” என்று மீண்டுமாய் உல்லாசமாக சிரித்தபடி சொல்ல,  அவளோ திரு திருவென்று விழித்தவாறு சுற்றிப் பார்த்தாள்.  

எங்காவது ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறானோ? நேரில் பார்த்தமாதிரி சொல்கிறானே என்று அவசரமாக  தேடிப் பார்க்க,  அதையும் கண்டுகொண்டு கிண்டல் செய்தான்..!

“ஹா ஹா ஹா நான்  அங்க எல்லாம் வரவில்லை பேபி..!  நீ எப்ப,  எப்படி யோசிப்ப? என்ன செய்வனு  எனக்கு தெரியாதா? நான் உன் சரிபாதியாய் உன் இதயத்திற்குள் வந்துவிட்டனே..!

இனிமேல் இந்த வெற்றி இல்லாமல் அந்த பொதியால் அனுவைக்கூட அசைக்க முடியாது...” என்று   உல்லாசமாக சிரிக்க, தன்னை மறந்து சிரிப்பு வந்தது பெண்ணுக்கு..!

ஆனாலும் அதை அடக்கிக்  கொண்டவள்,

“சரி..சரி..உங்க சுயவிளம்பரத்தை அப்புறம் வச்சுக்கலாம்...!  இப்ப எதுக்கு போன் பண்ணினிங்க? “  என்று அமர்த்தலாக  வினவ,  

“அடியே...  நமக்கு இன்னைக்கு ஃபர்ஸ்ட் நைட் தெரியுமா? “ என்று கிறக்கத்துடன் சொல்ல,

“வாட்? ஃபர்ஸ்ட் நைட் ஆ? “ என்று தன் விழிகளை அகல  விரித்தாள் பெண்..!

“ஹா ஹா ஹா ஃபர்ஸ்ட் நைட் னா என்னானு தெரியாதா? டோன்ட் வொர்ரி பேபி...அதை சொல்லிகொடுக்கத்தான் நான் இருக்கிறேன்..! “ என்று மீண்டுமாய் உல்லாச குரலில் மொழிய,  அதைக்கேட்ட பெண்ணவளின் முகமோ அஷ்ட கோணலாகியது..!

“ஸ்டாப் திஸ் நான்சென்ஸ் வெற்றி..! இதெல்லாம் என்ன உளறல்? “ என்று  எரிச்சலுடன் சத்தம் வராமல் கத்தி வைக்க, அவனோ அதை கண்டு கொள்ளாமல் மீண்டும் உல்லாசமாக சிரித்தான்..!

“இதுல என்ன நான்சென்ஸ் ஆ இருக்கு டார்லிங்...இன்னைக்கு காலையில நமக்கு கல்யாணம் ஆய்டுச்சு..! அப்படினா இன்னைக்கு வர்ற நைட் பர்ஸ்ட் நைட் தானே...” என்று கேலியாக சொல்ல,

“மண்ணாங்கட்டி... இப்படி எல்லாம் ஏதாவது உளறினிங்க நடக்கறதே வேற..! என் அனுமதியில்லாம சும்மா ஒரு செயின போட்டுட்டு அதைப்போய் கல்யாணம், பொண்டாட்டினு உளறிகிட்டு இருக்கிங்க...” என்று வெடித்தாள் பெண்.

“ஆஹான்... அப்படியா? அப்பனா அந்த செயினை கழட்டி போட்டுட வேண்டியது தானே..இன்னும் எதுக்கு அதை கழுத்துல மாட்டி இருக்க?

ஒருவேளை அதை கழட்டினா எனக்கு ஏதாவது ஆகிடும்னு தாலி சென்டிமென்ட்டா? “ என்று இன்னுமாய் உல்லாசமாக சிரிக்க,

“யோவ்.. அதெல்லாம் ஒரு மண்ணும் இல்ல.... இன்னைக்கு ஒரு பவுனு எவ்வளவு விலை தெரியுமா? உங்களுக்கு எங்க தெரியப்போகுது...நீங்கதான் பான் வித் கோல்ட் ஸ்பூன் ஆச்சே...!

ஆனால் எங்களை மாதிரி மிடில் கிளாஸ்க்கு   ஒரு பவுன்  என்பது பெரிய விஷயம்..!   

பார்த்தா இந்த செயின் கிட்டதட்ட மூனு பவுன் தேறும் போல..! அதான்  எதுக்கு கைக்கு வந்த லட்சுமியை தூக்கி போடணும்னு  நானே வச்சுக்கிகிட்டேன்...!  அதுக்காக எல்லாம் உங்களை நான்  ஏற்றுக்கொண்டதாக என்ன வேண்டாம்.  

நான் முன்பே சொன்ன மாதிரி,  நான் உங்களுக்கு செட்டாக மாட்டேன்.  வேற நல்ல அழகான பொண்ணா பார்த்து....”  என்று அவள்  முடிக்கும் முன்னே

“ஷட் அப் பொதி.... “ என்று மறுமுனையில் கர்ஜித்தான் வெற்றிமாறன்..!

அதுவரை இலகுவாக,  உல்லாசமாக பேசிக் கொண்டிருந்தவன்...  இப்பொழுது அடிபட்ட புலியாக கர்ஜிக்க,  அதிலிருந்த ரௌத்திரத்தில்  அரண்டு போனாள் பெண்ணவள் ..!

ஆனாலும் சுதாரித்துக் கொண்டு,

“அது வந்து....” என்று இழுக்க,

“வில் யு ப்ளீஸ் ஷட் அப்... நீ எதுவும் பேசவேண்டாம்.   நான் அப்ப சொன்னது தான் இப்பவும்... எனக்கு எப்பொழுதும்  ஒரு சொல் ஒரு வில் ஒரு இல் என்ற கொள்கை உடையவன் நான்.  

என்னை பொறுத்த வரை அந்த ஒரு இல் நீதான்..!  அதில் எந்த மாற்றமும் இல்லை...”  என்று உறுதியாக சொல்ல,  பெண்ணவளோ  விக்கித்துப் போனாள்.

எப்படி இவனுக்கு புரிய வைப்பது?  என்று தடுமாறிக் கொண்டிருந்தாள்

ஆனால் அவனோ அதற்குள் தன்னை சமனப்படுத்திக் கொண்டவன், இப்பொழுது  தாழ்ந்த குரலில்

“பொதி.....”  என்று குழைவுடன் அழைத்தான்..!  

அந்த குரல் அவளின் உயிர் வரை சென்று தீண்டியதுதான்..!  

இதுவரை அவளை யாரும் இப்படி அழைத்ததில்லை.  அவனின் குரலில் இருந்தே அவனின் காதலும் ஏக்கமும் தாபமும் புரிந்தது பெண்ணுக்கு.  தன்னையும் மறந்து

“ஹ்ம்ம்ம்ம்...” என்று சொல்லி வைக்க,

“முடியலடி...  என்னால முடியல...”  என்று கரகரப்பான குரலில் சொல்ல,  மறுமுனையிலிருந்த பெண்ணவளோ திருதிருத்தாள்.  

“என்ன முடியல? “  என்று  அவனிடமே கேட்டு வைக்க,

“உன்னை பார்க்காம என்னால இருக்க முடியல...! அதுவும் நமக்கு இன்னைக்கு பர்ஸ்ட் நைட் வேறயா? அதுதான் என்னால ரூம்ல தனியா படுக்க முடியல.  என் உடலும் மனமும்  உன்னைத்தான் தேடுது.  

அதுக்கு மேல முடியாம கிளம்பி உன்னை பார்க்க வந்திட்டேன்...” என்று காதலும், தாபமுமாய் சொல்லி வைக்க, பெண்ணவள் உள்ளேயோ பட்டாம்பூச்சிகள் படபடத்தன..!

ஆனாலும் அவனின் கடைசி வாக்கியம் அவளுக்கு அதிர்ச்சியை கொடுத்தது..    

“வாட்? என்னை பார்க்க வந்திட்டிங்களா?  எங்க இருக்கீங்க? “ என்று பதற்றத்துடன் நாலாபக்கமும் கண்களை சுழற்றியபடி கேட்க,

“உன் ஹாஸ்டல் உள்ளே தான் இருக்கேன்..! உன் பில்டிங் சுவற்றுக்கு பின்னால..! இப்ப நீ என்ன செய்ற,  அப்படியே கிளம்பி பின்பக்கம வர்ற... எனக்கு உன்னை இப்பவே பார்க்கணும்...”  

என்று ஹஸ்கி குரலில் தாபத்தோடு சொல்ல, பெண்ணவளுக்கு கிலி பிடித்துக் கொண்டது..!

இதுவரை எதற்கும் யாருக்கும் அஞ்சாமல் தைர்யமாக இருப்பவள்..! இப்பொழுது வெற்றியின் இந்த அடாவடிதனத்தால், உள்ளுக்குள் படபடப்பாக இருந்தது.  

“ம்ஹூம்... நான் மாட்டேன்...” என்று மறுத்தாள் பெண்.

“அப்படியா?  அப்படினா உன்  வார்டன் கிட்ட பர்மிஷன் வாங்கிட்டு நேரா உன் ரூம்க்கே வர்றேன்...! இது ஓ.கே வா? “ என்று அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் கேட்டு வைக்க, இன்னுமாய் விதிர்விதிர்த்து போனது பெண்.

“சை... இவனுக்கு எல்லாமே விளையாட்டா தெரியுது..! வெற்றியின் செல்வாக்கு பற்றி அவளுக்கு தெரியும்..! ஆண்கள் உள்ளே வரக்கூடாது என்று ரூல்ஸ் இருந்தாலும், ஏதாவது காரணத்தை கண்டுபிடித்து, வார்டனை சமாளித்து உள்ளே வந்து விடுவான்..!

இவன் பாட்டுக்கு ஈசியா என் ரூம்க்கு வந்திட்டு போய்டுவான்..!  அதற்குப் பிறகு அனைவரின் பார்வையும் என்மேல தான் மொய்க்கும்..! ஏற்கனவே வெற்றிக்கும் அவளுக்கும் கசமுசா என்று ஏதேதோ கதை பரப்பி வருகின்றனர்.  

இப்பொழுது வெறும் வாயை மெல்லுகிறவர்களுக்கு இவனாகவே  ஒரு கை அவலையும் கொடுத்து மெல்ல சொன்ன கதையாகிவிடும்...”  என்று அஞ்சியவள்,  

“வேண்டாம் வேண்டாம். என் ரூம்க்கு எல்லாம் வரவேண்டாம்...” என்று அவசரமாக தடுத்தாள்.

“டன்...அப்படீனா நான் சொல்ற இடத்துக்கு நியாவே வா...” என்று  கட்டளை இட்டவாறு அவளின் பதிலுக்கு கூட காத்திருக்காமல்  தன் அலைபேசியை ,அணைத்து விட்டான்..! 

“சை...இவன் டார்ச்சர் தாங்கமுடியல...”  என்று ஒற்றைக் காலை தரையில் ஓங்கி உதைத்தவள் பின் அவசரமாக அவள் அறை இருந்த தளத்தில் இருந்து கீழறங்கி சென்றாள்.

******

அது மூன்று தளங்களை கொண்ட ப வடிவிலான கட்டிடம்...

பொதிகையின் அறை முதல் தளத்தில் இருந்தது..  

கட்டிடத்தை சுற்றிலும் கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு காம்பவுண்ட் இருந்தது..!

அந்த கட்டிடத்திற்கு பின்னால்தான் வெற்றி நின்று இருக்கிறான் என்று புரிய  வேகமாக கீழே இறங்கியவள்,   ஒருமுறை  சுற்றும்  முற்றும் பார்த்து தன்னை யாரும் பார்க்கவில்லை  என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு வேகமாக அந்த கட்டிடத்தின் பின்பக்கமாக ஓடினாள்..!

அவன்  சொன்னது போலவே அவளின் அறை இருந்த பக்கமாக இருந்த சுவற்றின்  மீது ஒற்றை காலை மடித்து வைத்துக்கொண்டு, தன்  கரங்களை மார்புக்கு  குறுக்காக கட்டிக்கொண்டு,  வேகமாக ஓடி வந்து கொண்டிருந்த தன்னவளை இமைக்க மறந்து ரசித்திருந்தான் வெற்றி..!  

இரவு படுக்கப் போகும் நேரம் என்பதால் முழங்காலுக்கு    சற்று கீழ் வரைக்குமான  ஸ்கர்ட் ம் , ஆரஞ்சு வண்ணத்தில் குறுக்காக கோடுகள் போட்ட டைட்டான டீ-சர்ட்ம் அணிந்து இருந்தாள்.  

திடீரென்று வெற்றி அழைக்கவும்,  அப்படியே ஓடி வந்து விட்டாள்..!  

மூச்சிரைக்க ஓடி வர,  அதில் குலுங்கிய அவளின் முன்னழகை கண்டு  ஸ்தம்பித்து நின்றுவிட்டான் வெற்றி..!  

இதுவரை அவளை பார்க்கும்பொழுதெல்லாம் அவன் பார்வை  காதலுடனான   கண்ணியமான  பார்வையாக இருக்கும்..!

ஆனால்  இன்று காதலுடன் சேர்ந்து அவள் தனக்கானவள்...தன்னவள்  என்ற உரிமையும் சேர்ந்து கொள்ள,  தன்னவளை கணவன் பார்வை பார்த்து வைத்தான் அந்த திடீர் கணவன்..! 

சாலையில் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்த மெர்க்குரி  விளக்கின் சோம்பலான மஞ்சள் வெளிச்சத்தில், புள்ளிமானாய் ஓடி வருபவளை தாபத்தோடு பார்த்து வைத்தான்.  

அவன் பார்வையை கண்டு கொண்டிராதவளும்  ஓடி வந்து அவன்  அருகில் நின்று கீழே குனிந்து முழங்காலை பிடித்துக் கொண்டு மூச்சு வாங்கினாள்.  

அனிச்சையாய் அவன் பார்வை அவளிடம் செல்ல,  அடுத்த கணம் இன்பமாய் உறைந்து போனான்.

அவள் குனிந்து இருந்ததில் கீழ் இறங்கி இருந்த டீசர்ட்டின் முன்பகுதி அவன் பார்வைக்கு வர, அதோடு காலையில் அவன் அணிவித்திருந்த அந்த செயின் ஒய்யாரமாக, அவன் தீண்ட வேண்டிய அவளின் பெண்மையை...

அவனுக்கு மட்டுமே சொந்தமான அவளின் அந்தரங்க முன்னழகை உரசிக்கொண்டு அவனை பார்த்து கண் சிமிட்டி சிரிக்க, அவ்வளவுதான்..!

அந்த நொடி முற்றிலுமாக தன்னை மறந்து போனான் அந்த கட்டிளங்காளை..!  

அவனுக்குள் பூட்டி வைத்திருந்த கணவன் மனம் முழுவதுமாக விழித்துக் கொள்ள,  அடுத்த கணம் அவளின் பின்பக்கமாய் எட்டு வைத்தவன், குனிந்து இருந்தவளின்  இடையோடு பற்றி இழுத்து  தன்னோடு சேர்த்து  அணைத்துக் கொண்டவன் அவளின் பின்னங்கழுத்தில் அழுத்தமாய் இதழ் பதித்தான்..!  

கணவன் என்ற உரிமையில் அவன் பதித்த முதல் முத்திரை..!

இதை எதிர்பார்த்திராத பெண்ணவளோ நிலை தடுமாறிப் போனாள்

ஒரு கணம் அவளின் மூளையோ வேலை நிறுத்தம் செய்திருக்க, தன்னவனின் அந்த  அழுத்தமான முத்தத்தில் ஒரு நொடி கரைந்து தான் போனாள்.  

அதற்குள் அவளின் அறிவு விழித்துக் கொள்ள,  

“டேய்...  விடுடா என்னை...”  என்று அவனிடமிருந்து திமிறினாள் பெண்.

அவள் திமிறியதில், அவளின் இடையை பற்றியிருந்த கரம் மேலே உயர்ந்து அவளின் பெண்மையை தொட்டுவிட,  அவ்வளவுதான் ஷாக் அடித்தது போல இருவருமே ஸ்தம்பித்து நின்றனர்.

சில நொடிகள் இருவருமே தங்களை மறந்து மாய லோகத்தில் சஞ்சரித்தனர்..!

எங்கிருந்தோ  கேட்ட ஆந்தையின் அலறலில் முதலில் விழித்துக்கொண்டது பெண்..!   

அடுத்த கணம், தன்னை சுதாரித்துக் கொண்டவள், அவனின் கை எங்க இருக்கிறது என்பது உறைக்க, அவன் கையை பட்டென்று தட்டிவிட்டாள்.  

பின் முன்பக்கமாக திரும்பி,  அவன் கன்னத்தை அறைய கை ஓங்கி இருக்க,  ஓங்கிய கை அவன் கன்ணத்தை தொடும் முன்னே  அதை தடுத்து நிறுத்தியவன்,  இப்பொழுது அவளின்  முகத்தை தன் இரு கைகளாலும் ஏந்தி, அவள் முகமெங்கும் முத்தமழை பொழிந்தான்..!  

அவனின் காட்டாற்று வெள்ளம் போன்ற வேகத்தை தடுக்க முடியாமல் தள்ளாடியது பெண்..!

முகம் எங்கும் முத்தத்தால் ஆராதித்தவன் அடுத்து  அவளின்  இதழில் இறங்கியிருந்தான்..!  

அதற்கு மேல் அவனை எதிர்க்க முடியாமல் பெண்ணவளும் அடங்கி விட,  தன் மோகம் தீரும் வரைக்கும் அவளின் திரண்ட இதழில்  தேனை பருகினான்..!  

நிலை தடுமாறியவள், விழிகள் மயக்கத்தில் சொருக, ஆதரவுக்காக  அவனின் பரந்த முதுகில் தன் மெல்லிய கரத்தை படரவிட்டாள்.  

அவளின்  கைக்கு அவன் முதுகு அடங்காமல் போய்விட,  அவன்  பிடறி முடியை கொத்தாக பற்றிக்கொண்டாள்..!

அதில் இன்னுமாய்  மோகம்  கொண்டவன் இன்னுமாய் ஆழமாய் அழுத்தமாய் வன்மையாய் தன் முத்தத்தை தொடர்ந்தான்.  

அவள் மூச்சுக் காற்றுக்காக தடுமாறிய பொழுதுதான் மனமே இல்லாமல் அவளை விட்டான்..!

திடீரென்று விட்டதில், வேர் அறுந்த கொடியாய் கீழே சரிய இருந்தவளை,    தன் வலிய கரம் கொண்டு தாங்கிப் பிடித்தவன்...  

மீண்டும் அவளை இழுத்து தன் மார்பின் மீது போட்டு இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டான்..!  

பெண்ணவளுக்குமே அதற்கு மேல் மறுக்க முடியவில்லை..!

அவளின் உடலும், மனமும் அவன் ஒருவனுக்குத்தான் என்று அந்த கணம் தெளிவானது..!

அதுவரை அவன் காதலை ஏற்றுக்கொள்வது சரியா ? தவறா? என்று மதில்மேல் பூனையாக, குழப்பத்தில் இருந்தவளுக்கு, அந்த கணம் விடை தெரிந்துவிட்டது..!  

இனிமேல் வேறு ஒருவனை கணவனாக ஏற்க அவளின் மனம் இடம் கொடாது..!  அவளின் தேகம் அவனின் தீண்டலுக்கு மட்டும்தான் இலகும்..! அவள் மனமும் அவனிடம்மட்டும்தான் படரும் என்று அந்த நொடி தெளிவானது..!

இவன்தான்  என்னவன்  என்று  அந்த கணமே  முடிவு செய்து கொண்டாள் பாவை.

*****

ஆனாலும் அதை வெளிக்காட்டாமல் தன்னவனை  சீண்டினாள் பெண்..!  

“டேய்  வெற்றி... என்னை விடு..!  என்ன இது?  பொறுக்கி மாதிரி பிகேவ் பண்ற?”  என்று அவன் பிடியிலிருந்து விடுபட முயல,  

“முடியலைடி...  இன்னைக்கு ஏனோ என்னை என்னாலேயே கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.  

இன்னைக்கு காலையில் அந்த தாலியை உன் கழுத்தில் கட்டினதிலிருந்தே எனக்குள் புது மாற்றம்..!  

அப்படியே  நான் உன் ஹஸ்பென்ட் ஆகிவிட்ட ஒரு ஃபீல்..!  அதனால்தான் நைட் படுக்கையில் படுத்த உடன் என் உடலும் மனமும் உன்னை தேடுகிறது..!  

என்னை ரொம்பவும் கொல்றடி நீ...! என்னால இனி ஒரு நிமிஷம் கூட உன்னை விட்டு பிரிந்து இருக்க முடியும்னு தோணலை..!

பேசாம நீ என் வைப்பா இப்பவே என் வீட்டிற்கு வந்துவிடேன்..!  யாரும் எதுவும் சொல்ல மாட்டார்கள். ப்ளீஸ் கண்ணம்மா...”  என்று கண்களில் காதலும், ஏக்கமும்,  தாபமும் பொங்க அவளிடம் இறைஞ்சினான் அந்த ஜமீன்தார்..!  

அவன் கரமோ அவளின்  தேக வளைவுகளில், கணவன் என்ற உரிமையோடு ,தாபத்தோடு தன் தேடலை தொடங்கி இருந்தது..!

அவனின் தீண்டலில் குழைய ஆரம்பித்தவள்...! அவனின் ப்ளீஸ் கண்ணம்மாவில் ஒரு கணம் உருகித்தான் போனாள்..!   

ஆனாலும் அவன் சொல்வது எல்லாம் நடைமுறைக்கு ஒத்துவருமா?  

எதையும் எடுத்தோம் கவிழ்த்தோம் என்று செய்ய முடியாதே..!  அவள்  இன்னும் அவள்  படிப்பை முடிக்கவில்லை.  

அதோடு அவளின் கனவு,  லட்சியம்..!  அது என்னாவது?  

அவளின் கனவு நினைவு வரவும்,  அடுத்த கணம் எங்கிருந்துதான் வந்ததோ அவ்வளவு பலம் பெண்ணுக்கு..!

தன் பலத்தையெல்லாம் திரட்டி,  அவன் பிடியிலிருந்து விலகி,  அவனிடமிருந்து  தள்ளி நின்று கொண்டு,  இடுப்பில் இரண்டு பக்கமும் கை வைத்து பொய் கோபத்துடன் அவனை முறைத்து பார்த்தாள்.  

கோபத்தில் சிவந்திருந்த முகம்...  இடுப்பில் கையை வைத்து இருந்ததால், அவளின் மேலாடை மேல உயர்ந்து  இடையிலிருந்து விலகியிருக்க,  அவளின் கோதுமை நிறத்திலான வழுவழுவென்றிருந்த இடை அவனை மீண்டுமாய் சுண்டி இழுக்க,    மீண்டுமாய் அவளை இழுத்து அணைத்துக் கொள்ள அவன் கரம் நீண்டது.  

ஆனால் இந்த முறை சுதாரித்துக்கொண்டவள், அவன் கைக்கு எட்டாத தூரம் தள்ளி நின்று கொண்டவள்,  

“டோன்ட் டச் மீ வெற்றி...!  நீ உண்மையிலேயே என்னை லவ் பண்ணினா இனிமேல் என் அனுமதியில்லாமல் என்னை தொடக்கூடாது... இது என் மேல் ஆணை...”  என்று அவளின் தலையில் கை வைத்து சொல்ல,  அதைக் கேட்டவனோ  அதிர்ந்து போனான்.  

“என்னடி சொல்ற? “  என்று  கலக்கத்தோடு அவளை பார்க்க,  

“நீ என்ன தான் அந்த செயினை தாலியாக பாவித்து என் கழுத்தில் போட்டாலும்,  உடனே என் கணவன் ஆகிவிட முடியாது.  ஊரறிய நம் திருமணம் நடக்க வேண்டும்...” என்று அவள் முடிக்கும் முன்னே  

“அவ்வளவுதான..!  அடுத்த முகூர்த்தத்திலேயே நம்ம திருமணத்தை வச்சுக்கலாம்....  என் டாட் என் பேச்சுக்கு மறுபேச்சு பேச மாட்டார்...”  என்று படபடவென்று பொரிய,  

அவளோ தன்  தலையில் அடித்துக்கொண்டு இன்னுமாய் அவனை காரமாக முறைத்து வைத்தாள்.  

“ஏன் டி முறைக்கிற? “  என்று அவளைப் பார்த்து இவன்  முறைக்க

“என்ன ஜமீன்தாரே...! கல்யாணம் னா  உனக்கு அவ்வளவு ஈசியா போயிடுச்சா?  நான்தான் ஏற்கனவே சொல்லியிருக்கிறேனே..!  என் படிப்பு முடியணும்..!  அதற்கு பிறகு என் கனவு,  லட்சியத்தை அடையனும்..!  

அதற்கு பிறகு தான் எனக்கென்று ஒரு வாழ்க்கை...  கல்யாணம்....  குடும்பம் குழந்தை,  குட்டி எல்லாம்...”  என்று கறாராக மறுக்க,  அதற்குள் தன்னை ஓரளவுக்கு கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவன்

“சரி முடிவா என்னதான் டி சொல்ற...”  என்று அவளை முறைக்க,  

“நீங்க  காலையில் சொன்னதையே  நானும் சொல்றேன்...  எனக்கு கணவன் என்றால் அது நீங்க மட்டும்தான் வெற்றி..! ஆனால் அதற்கு கொஞ்சம் கால அவகாசம் வேண்டும்.  

உங்களால் காத்திருக்க முடியும் என்றால் எனக்காக காத்திருங்க..!  இல்லையென்றால் இப்பொழுதே  வேற எவளையாவது கட்டிக்கிட்டு, உடனே ஃபர்ஸ்ட் நைட் கொண்டாடுங்க...”  என்று முகத்தைத் திருப்பியவாறு சொல்ல வெற்றியோ  பல்லைக் கடித்தான்..!  

அதே நேரம் அவள் சொல்வதிலும் நியாயம் இருக்கிறது தான்

அவள் இன்னும் சின்னப் பெண்தான்..!  கல்லூரியை கூட முடிக்கவில்லை அதோடு அவளுக்கு  என்று ஒரு மனம் இருக்கும்

அவளின் கனவைப் பற்றி அவனுக்கு ஏற்கனவே தெரிந்ததுதான்..!

அவளின் கனவை பற்றி தெரிந்ததும் ஆச்சர்யபட்டு போனான்..! இன்பேக்ட் அவளின் அந்த கனவுதான் இன்னுமாய் அவள் மீது அவனை பைத்தியம் கொள்ள வைத்தது..!  

இப்பொழுது கொஞ்சமாய் தன்னை தளர்த்திக் கொண்டவன்,   

“சரி...  வெயிட் பண்றேன்...”  என்று ஒற்றை வார்த்தையில் முடித்து விட்டான்.

அதைக்கேட்டு  வியந்து பார்த்தது பெண்..!

“ஆர் யூ ஸ்யூர் வெற்றி? என் கனவு, லட்சியம் பற்றி தெரியும் இல்லையா? அது நிறைவேற  எத்தனை வருஷம் வேண்டுமானாலும் ஆகலாம்...”  

“ஆகட்டும்...!  எத்தனை வருஷம் வேணும்னாலும் ஆகட்டும்..!  அதுவரைக்கும் காத்திருப்பான் இந்த வெற்றி..! ஏன் அடுத்த ஜென்மம் வரைக்கும்கூட காத்திருப்பான் இந்த ஜமீன்தார்..!

இந்த ஜென்மத்தில் மட்டுமல்ல இனிவரும் ஜென்மத்திலும் இந்த வெற்றிக்கு இந்த கருவாச்சிதான்...”   

என்று இப்பொழுது குறும்பாக சொல்லி,  மீண்டும் அவளை இழுத்து அணைத்துக் கொள்ள முயல,  அவளோ அவன் கைக்கு சிக்காமல் லாவகமாக குனிந்து கொண்டவள்,  

“வவ்வே... நான் அல்ரெடி சொல்லியிருக்கேன். நம்ம  கல்யாணம் வரைக்கும்  நோ டச்சிங்...”  என்று விரல் நீட்டி பத்திரம் காட்டி எச்சரிக்க

“ஹோய் பொண்டாட்டி...! இதெல்லாம் ரொம்ப அநியாயம்..!    வேணும்னா வெஜ் மட்டும் அளவ்ட்...”  என்று அவளை பாவமாக பார்த்து வைக்க

“வெஜ் னா...? ”  என்று அவளும் புரியாமல் பார்த்து வைக்க

“ஹா ஹா ஹா அது தெரியாதா?  நீ எல்லாம் காலேஜ் அதுவும் சிட்டில இருக்கிற காலேஜ் ல படிக்க லாயக்கே  இல்லை...இன்னும் பட்டிக்காடாவே இருக்கியேடி...” என்று நக்கலாக சிரித்தான்..!

அவனை முறைத்து பார்க்க, எப்பவும் போல அவளின் முறைப்பு மீண்டுமாய் அவனுள் கிளர்ச்சியை தூண்ட, இந்த முறை வேகமாக எட்டி, அவள் கையை பற்றி இழுத்து தன் மார்போடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டவன்,   

“இப்படி கட்டிக்கிறது...!  அப்புறம் இப்படி கிஸ் பண்றது..!”  என்று மீண்டும் அவளின்  கன்னத்தில் முத்தம் வைக்க,  அவளோ  மீண்டுமாய் முறைத்தாள்

“இதெல்லாம் வெஜ் டி...”  என்று சொல்ல,

“அப்ப நான் வெஜ் னா ? “ என்று தன்னை மறந்து கேட்டு வைக்க,

“ஹா ஹா ஹா அதை நம்ம கல்யாணத்துக்கு பிறகு லைவ் ஆ விளக்கம் சொல்றேன்...”  என்று விஷமமாக கண் சிமிட்ட,  

“இல்லை....இல்லை... வெஜ் எல்லாம் கூட கூடாது... எல்லாம் ஆப்டர் மேரேஜ் ஒன்லி....”  என்று தடை போட

“அடியே...  இந்த கன்னிப்பையன் ரொம்ப பாவம் இல்லையா?  என் ப்ரெண்ட்ஸ்  எல்லாம் வயசுக்கு வந்ததுமே,  கற்பை இழந்து, தங்கள் வாலிபத்தை கொண்டாடிட்டானுங்க..!

வாரம் ஒருத்தியோட நான்வெஜ் பார்ட்டியை கொண்டாடி வாழ்க்கையை என்ஜாய் பண்ணிகிட்டு இருக்கானுங்க..!

நான் மட்டும்தான் என் வருங்கால பொண்டாட்டிக்காக  என்னுடைய கற்பை  காப்பாத்தி வச்சிருக்கேன்.  

அதுக்கு ரொம்ப நாள் சோதனை செய்ய கூடாது..!  அடிக்கடி இப்படியாவது கட்டிக்க பெர்மிஷன் கொடு தெய்வமே...”  என்று கெஞ்ச, அவனின் பாவமான முகத்தை கண்டு தன்னை மறந்து பெண்ணவளும் கிளுக்கி சிரித்தாள்.  

அடுத்த கணம் தன்னை சமாளித்துக் கொண்டவள்,

“ம்ஹூம்...அதெல்லாம் முடியாது...”  என்று முறுக்கி கொள்ள,  

“அடியே...இன்றைக்கு நமக்கு ஃபர்ஸ்ட் நைட்...  அதுக்காகவாது ஒரே ஒரு உம்மா கொடேன்...”    என்று அவன்  கன்னத்தை தொட்டுக்காட்ட,

“என்ன ஜமீன்தாரே...!  அலைபாயுதே மாதவன் னு நினைப்பா? “  என்று அவனை முறைக்க

“ஹா ஹா ஹா நான் ஏன் அடுத்த ஹீரோவை காப்பி அடிக்கணும்? நான் எப்பவும் நான்தான்..!  இது உன் ஹீரோ வெற்றிமாறன் டயலாக்...” என்று  கண்களும் மலர்ந்து சிரிக்க, மந்தகாசமாய் புன்னகைத்து வைத்தான் அந்த  மாயக்கண்ணன்..!  

அவனின் சிருங்கார புன்னகையை தன்னை மறந்து ரசித்து தான் வைத்தது பெண்.  

“பொதி மா....”  என்று ஹஸ்கி குரலில் அழைக்க

“ஹ்ம்ம்ம்...” என்றது பெண் வெளிவராத குரலில்.

“இப்படியே கொஞ்ச நேரம் உன்னை கட்டிக்க வா?...” பெண்ணவளின் அனுமதி  கேட்க,  அவள் முகத்தில் இருந்த ஏக்கத்தை கண்டவள், குறும்பு எட்டிப் பார்க்க,

“இதோடா.... இப்ப வரைக்கும் எல்லாமே  என் பெர்மிஷன் கேட்டுத்தான் நடந்த மாதிரி?   இப்ப என்ன திடீர்னு இந்த நல்லவன் வேஷம்? “  என்று அவன் மீசையைப் பிடித்து செல்லமாக இழுத்தாள் பெண்.

அவளின் செய்கையில் தேன் குடித்த நரியாகிப்போனான் அந்த ஜமீன்தார்...!

“ஹா ஹா ஹா எப்பவுமே இந்த வெற்றி நல்லவன் தான்டி...ஆனால் என் பொண்டாட்டிகிட்ட மட்டும் அப்பப்ப கொஞ்சம் கெட்டவனாகிடறான்..! இல்லை... இல்லை.. நல்லவனையும் கெட்டவனாக்கிடறா இந்த கருவாச்சி ...”

என்று அவளின் காது மடலில் மீசை உரச கிறக்கத்துடன் ஹஸ்கி குரலில் சொல்ல, மீண்டுமாய் கிளுக்கி சிரித்தாள் பெண்.

அதுவரை குறும்புக்கார கணவனாய் பெண்ணவளிடம் சரசமாடியவன்...! இப்பொழுது பொறுப்பான காதலனாய் மாறி இருந்தான்..!  

“பொதி... நீ நல்லா படி.  உன் கனவை நிறைவேற்ற நான் எப்பொழுதும் உனக்கு உறுதுணையாக இருப்பேன்.  ஆனால் அவ்வப்பொழுது இப்படி வந்து எனக்கு கொஞ்சமே கொஞ்ச நேரம் மட்டும்  தரிசனம் கொடுத்து செல்ல வேண்டும்...”  என்று விண்ணப்பம் வைக்க

“வாட்?  அதெல்லாம் முடியாது…  ஆமா நீங்க எப்படி இங்க வந்தீங்க?”  என்று ஆச்சரியமாக கேட்டாள்.  

ஏனென்றால் அந்த லேடிஸ் ஹாஸ்ட்டல் உள்ளே ஆண்கள் யாரும் வர அனுமதி கிடையாது..! கேட்டின் வாயிலில் பெரிய மீசையுடன்   துப்பாக்கியை வைத்துக்கொண்டு காவலாளி ஒருவர் எப்பொழுதும் அமர்ந்து இருப்பார்.  

அதுவும் இரவு நேரத்தில் ஒன்றுக்கு இரண்டாக,  இரண்டு பேர் இருப்பார்கள்..!

அவர்களை  மீறி  யாரும் உள்ளே வரமுடியாது..!  அப்படி இருக்க, இவன் எப்படி இந்த விடுதிக்குள் வந்தான்?   என்று ஆச்சரியமாக பார்க்க,  

“ஹீ ஹீ ஹீ எல்லாம் சுவரேறி குதிச்சுதான்...” என்று அட்டகாசமாய் புன்னகைக்க

“என்னது? சுவரேறி குதிச்சா? “  என்று அதிர்ச்சியோடு அந்த காம்பவுண்டு சுவற்றை பார்த்தாள்.  

அது எட்டு அடி உயரத்துக்கு மேலாக  இருந்தது.  

“இதில் எப்படி?”  என்று  ஆச்சரியத்தோடு கேட்டு வைக்க

“ஹலோ... உன் புருஷன்,  ஹை ஜம்ப், லாங் ஜம்பில் நேஷனல் சாம்பியன் டி...  இந்த தம்மாத்துண்டு சுவற்றை என்னால் தாண்ட முடியாதாக்கும்...!  போகிற பொழுது டெமோ காட்டுகிறேன் பார்...”  

என்றவன்,  மீண்டும் சற்று நேரம் அவளுடன் அளவளாவி விட்டு,  பிரியா விடை பெற்று சென்றான்..!  

அவன்  சொன்னது போலவே அங்கிருந்த  ஒரு நீண்ட மூங்கில் கலியை எடுத்து நிலத்தில் ஊன்றி,  அதில் சரேலென்று வளைந்து அடுத்த நொடி சுவற்றின் மீது நின்று கொண்டான்..!  

“இப்ப தெரிஞ்சுதா உன் புருஷனுடைய  வீரம்? “  என்று தன் காலரை தூக்கி விட்டுக் கொண்டவன், அவளுக்கு ஒரு ப்ளையிங் கிஸ்ஸை  கொடுத்து விட்டு மறுபக்கம் குதித்து விட்டான்.  

பொதிகைக்கு ஒரு நொடி திக்கென்று இருந்தது.

அடுத்த கணம் தன் மீது  தன்னவன் காட்டும்  அதீத காதலில் மெய் சிலிர்த்து போனாள்..!    

*****

அன்றிலிருந்து வாரமொரு முறையாவது இப்படி சுவரேறி குதித்து வந்து விடுவான்.  

கொஞ்ச நேரம் அவளுடன் அளவளாவி விட்டு,  கொஞ்சமே  கொஞ்சம் அவளுக்கு சைவ விருந்து வைத்து விட்டும், அவளிடம் இருந்து பெற்றுக்கொண்டும் வந்த வழியே திரும்பி   சென்று விடுவான்..!  

அவன் வரும் தினத்தை பெண்ணவளும் எதிர்பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டாள்..!

அவனின் வருகைக்காக ஆவலுடன் காத்திருக்க ஆரம்பித்தாள்..!

ஆனாலும் காதலென்று எப்பொழுதும் பிதற்றிக் கொண்டிருக்காமல்,  தன் படிப்பில் கண்ணும் கருத்துமாக இருந்தாள்  பெண்.  

அதனாலேயே கல்லூரி படிப்பை  முடித்ததும், ஏற்கனவே திட்டமிட்டது போல ஒரு பெரிய எம். என்.சியில் அனுபவத்திற்காக வேலை செய்தாள்.  

அதன் பிறகு தனியாக பொதிகை சாப்ட்வேர் நிறுவனத்தை ஆரம்பித்து விட்டாள்

அவள் கனவு கொண்டிருந்த ப்ராஜெக்ட்டையும் ஸ்டார்ட் பண்ணி விட்டாள்.

அத்தனைக்கும் அன்றிலிருந்து இன்றுவரை பக்கபலமாக இருந்து அவளை  ஊக்குவிப்பது அவளவன் தான்.  

தன்னவனின் எல்லையில்லா காதலில் அவளுக்கு என்றுமே பெருமையும், கர்வமும் பொங்கி வழியும்..!  

******

தன் கல்லூரி நாட்களை...வெற்றி அவளையே சுற்றி சுற்றி வந்த அந்த இன்ப நாட்களை நினைவு கூர்ந்தவளுக்கு இன்னுமாய் பெருமையாக இருந்தது..!

அன்றிலிருந்து இன்றுவரை அவன் தன் மேல் காட்டும் காதல் கொஞ்சமும் குறையவில்லை..!

அந்த பெருமையில் காரில் தன் அருகில் அமர்ந்து இருந்தவனை பார்க்க, அவள் பார்வைக்காகவே காத்திருந்தவன் போல,  அவனும் ஒரு மந்தகாச புன்னகையை  சிந்தி அவளை பார்த்து குறும்பாக ஒற்றை கண் சிமிட்டி சிரித்தான்..!

அன்று சொன்னது போல அவனும் தான் எத்தனை வருடங்களாக அவளுக்காக காத்திருகிறான்..!

எல்லாம் அவளுக்காக...! அவள் கனவு நிறைவேறுவதற்காக... அவள் கனவு கை சேர  அவனும் தான் காத்திருக்கிறான்..!  

அப்படி என்னதான் இருக்கிறதாம்  அவளின் கனவில் ?  லட்சியத்தில்? 

தளர்வாக காரின் இருக்கையின் பின்னால் சாய்ந்து கொண்டு,  கண்களை மூடியபடி அவளின் கனவு எப்படி அவள் மனதில் தோன்றியது என்று மீண்டும் தன் சிறுவயது நாட்களை திரும்பிப் பார்த்தாள்  பொதிகை..!